Книгата „Апокалипса: како катастрофите го имаат трансформирано нашиот свет и како можат да изнедрат нови иднини“ на Лизи Вејд, која излезе на почетокот на овој месец, претставува нов, богато замислен поглед на големата човечка традиција на апокалипсата – од појавата на Homo sapiens до климатската нестабилност на сегашноста – рушејќи ја вообичаената мудрост и старите приказни за нашето далечно минато. Наместо да гледа на катастрофалните настани како на неповратни краеви, таа ги претставува како моменти на трансформација.
Долга суша, болест што пустоши град, пропаѓање на цивилизација – историјата покажува дека луѓето веќе поминале низ речиси секој апокалиптичен предизвик што го познаваме денес. Современата археологија открива дека зад приказните за колапс и уништување често се кријат сведоштва за преживување, промена и дури напредок. Апокалипсите, наместо да ги уништуваат световите, создаваат нови.
Авторката ја прикажува човечката историја како низа кризи и катаклизми што сме ги преживеале, како пресвртници во еволуцијата на човештвото која никогаш не била однапред одредена ниту линеарна. Таа ги преиспитува нашите предрасуди за настани како крајот на Старото кралство во Египет, колапсот на цивилизацијата на Маите и Ацтеките и Црната смрт, покажувајќи како луѓето не само што преживеале, туку и замислувале нов свет по нив.
Колку повеќе учиме за апокалипсите од минатото, толку повеќе надеж имаме дека ќе ја надминеме и нашата. Тоа нема да биде пријатно, ниту праведно, но светот и нашите култури, заедници – па дури и нашиот вид – ќе излезат променети.
Лизи Вејд е наградувана новинарка и дописник на списанието „Сајнс“, каде што покрива археологија, антропологија и теми поврзани со Латинска Америка. Нејзините текстови се објавени и во „Вајрд“, „Смитсонијан“ и „Атлантик“.
