Создавањето успешна божиќна песна отсекогаш било чувствителна работа. Не е доволно само да се најде баланс меѓу традицијата и свежината – ако сакате радио-емитување и солидни авторски хонорари, мора внимателно да се движите по тенката линија меѓу празнична топлина и содржина што може да биде сфатена како вулгарна, депресивна или непримерна. Историјата покажува дека многу познати празнични песни, и покрај својата популарност, биле забранувани од радиостаници, верски институции или корпорации.
Елвис Присли со својата верзија на White Christmas во 1957 година предизвикал негодување не поради песната, туку поради неговиот имиџ. Дел од јавноста го сметала за лошо влијание врз младите, па дури и едноставната и ненаметлива божиќна песна била дочекана со осуда, а еден диџеј дури бил отпуштен затоа што ја пуштил во етер.
I Saw Mommy Kissing Santa Claus, отпеана од 13-годишниот Џими Бојд, на прв поглед делува како невина детска приказна. Но, слатката фасада некои ја протолкувале како мешање на светиот празник со „несоодветна“ содржина. Католичката црква во Бостон реагирала бурно, па песната била бојкотирана сè додека не било објаснето дека „Дедо Мраз“ во песната е всушност таткото.
Популарната It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas била тргната од некои плејлисти дури и во поново време, поради стих во кој децата посакуваат играчка-пиштол. Иако очигледно станува збор за детска фантазија, одредени компании решиле дека е подобро да ја отстранат песната за да избегнат контроверзи.
Fairytale of New York од Поугс е една од најпознатите, но и најспорни божиќни песни. Поради навредливи изрази и еден хомофобичен термин, со децении се водат расправи околу тоа дали и како треба да се емитува. Некои радија ја цензурираат, други ја пуштаат во оригиналната верзија, а дебатата редовно се враќа секоја празнична сезона.
Baby, It’s Cold Outside исто така предизвика нов бран реакции во поново време. Иако оригинално била замислена како заводлива песна со носталгична нота од друго време, одредени стихови почнале да се толкуваат како сексуално проблематични (читај - асоцијација на силување), па некои американски радија престанале да ја емитуваат.
Santa Baby во изведба на Рта Кит била сфатена како премногу „возрасна“ за своето време. Во неа жена бара екстравагантни подароци од богат маж (Санта), сугерирајќи дека е „спонзоруша“, што се толкувало како навреда на традиционалните божикни семејни вредности. Во 1953, Кит ја извела песната за кралот Пол и принцезата Фредерика од Грција додека тие биле во Њујорк. Таа предизвикала негодување кај присутните гости-политичари и наскоро била забранета на некои радиостаници, иако подоцна станала класика.
Една од најтажните празнични песни, Little Becky’s Christmas Wish, раскажува за девојче кое посакува враќање на брат ѝ од Виетнамската војна. Поради својата емотивна тежина, радијата одбивале да ја пуштаат за да не ги вознемирува семејствата на војниците.
Сатиричната Christmas at Ground Zero од Вирд Ал Јанковиќ, која зборува за нуклеарна катастрофа, исчезнала од радијата по 11 септември 2001 година, кога поимот „Граунд зиро“ добил сосема поинакво, трагично значење.
Дури и релативно наивната Mistletoe and Wine од Клиф Ричард била тргната од плејлистите на некои радио станици, не поради содржината, туку затоа што била прогласена за „најлошата божиќна песна на сите времиња“ според гласовите на публиката.
I’ll Be Home for Christmas од Бинг Крозби, напишана во време на Втората светска војна, била омилена меѓу војниците и нивните семејства, но Би-би-си ја забранила затоа што, според нив, ја намалувала моралната сила со својата сентименталност.
И конечно, дури и мегахитот Merry Xmas Everybody од Слејд бил тргнат од плејлисти на хотели поради жалби од гости, што покажува дека ни најпопуларните празнични песни не се имуни на контроверзии.
Сите овие примери потврдуваат дека божиќната музика, иако замислена да шири радост, често станувала причина за скандали, забрани и расправии – доказ дека вкусот и чувствителноста на публиката се менуваат со времето.
