Нема љубав, бракови и сексови док је држава сас лоши економски бенсендини успиена. Нема више свекрва да е мама, тато да е свекар, живот у заедницу сас ручак уз стопеесе тањира на астал е загорела прошлост. Деца више не ебавав ни сас тија што ги родиле да терав, а камоли и свои партнери у исту куќу да доведев, свак си поштује своју слободу по гаќе у сред пладне да се шпацира, никојa нејќе више на мужа гаќе да пере, а ти цркво и државо, повикуј на многодетно многосексуално, а овамо не прашујеш како да се ожени некој што и покрај дипломе, воду у очи нема.

Јер... уморна сам од живот у државу у коју више нема средња класа, уморна сам од куп сметке у мое сандуче кои ги виду увек к'д се симну пред зграду, од машину што рипа у купатило како магарица, од цену на струју која е висока како да врти три пут около земаљску куглу за да дојде у мој штекер, уморна сам од скуп бензин, од тој што годину д'на возу авто у лер низбрдо, мислиш ќе атерирам кој минут, од месо 300 денара кило, од пиперке 50 денара, т.ј. пуњени пиперке=10 евра комад

Дали на нас ни е по вољу да признаемо или не, капа почна да се крои, односно, јебани Адам и Ева ни га скувасва гра у зачетак на светлост- и би светлост, па заради њини црвљиви јабуке и жељу да им мрда дупе, Ное реши да нè казни, и од т'к искрено, бел д'н не видесмо, па су сви овија актуелни иницијативе пандан и обид да се искупи гре на човечку прошлост и похлепност да се огреши како Ацета Македонскога сас туѓо и истополово створење ала ЕЛА ЛИГО, ПЕДИ МУ...

И док пљукамо семке ја и мое тате, дојдесмо до констатацију дека дека јавање магариња е нешто што га цела Европа спроведуе над нас године уназад... Ем не јавав, ем не ни давав да рикамо... А и да рикамо, џабе ни е... Никој нема време да не слуша под овој име што га носимо, јер Грчка салата уз сиратки и узо, боље клизи низ европски грла...

Е мој Роберто, блогерски френду мој...

Тек к'д умре некој драг и близак, тек т'к човек га свој стра види у право издање, све оној што наслутуеш и размишљаш, добие свое право сценарио. Т'к се укаже т'ј несразмер у траeње на живот, и сви жеље што се чинив остварљиви за други, паднев у амбис, неповратно и болно. И т'к се човек скрши и савие, бидне послаб и од цевче, и т'к биде јасно дека свака апсурдна несразмерна дужина на живот е могуќа, и све е илузија, и наше постојање, и све оној што га ми викамо живот. Од илузије живимо, од њима и гинемо. Застани на едну успутну станицу, наздрави за сви нас овде, путуј мирно и затвори ги очи на т'ј мучан чин... Смири душу немирну, понеси ги сви твои тајне што ќе морив, a и прашања зашто мораше да отидеш, јер твои тајне зашто ти се срце распарча, мајка ќе ги крие много повише, него сурову истину, дека те више НЕМА.

Д'н втори и последњи, веќ е крај на акцију, да ги изброимо потписи, редно е... 4054 потпишани граѓани и 593 потписи од граѓани соберени преко онлајн петицију на www.change.org. Браво Куманово мое, браво сви совесни граѓани. За два д'на Совет на општину ad hoc како прву тачку на дневан ред, петицију гу ставља. Дека граѓанска иницијатива постои, од ед'н пут сви се освестива. Река од 5000 потпишани људи ќе им дојде до главу ако град не се среди, ако сообраќај на улице не добие тек како наликује на едну цивилизирану средину. Ми смо ве гласале за наше добро, ми ќе ве симнемо ако на овој барање, глуви останете. Запамтите га овој сви ви тамо што у фотеље седите.

Селма, молим те... не нагињи се кроз прозор...Јер, све што ќе видиш е протест без п, трудни жене на свак корак, контрацепцију од 600 денара, психијатри што ќе советуев жене у абортус намере, Владике сас повише соберен виски него власт у време на прохибицију, новинари што ги нигде нема, Заеб на чело на левицу, и десницу што ми у очи ми кажује он'ј дн дека, сполај на партију, трите деца од дома си имав добру работу. Ама си имале факултет, затоа...

Смрт на Киру Глигоровога не не толко узбуди и потресе, како вадење силикони на Мадам Џоли што намлати долари сас глуму рамну на аматери од шпански серије и набрекнати прслуци, и која уз помош на подувани уста како да гу е уапала оса, иде по бел свет да дели ѓоамити паре и правдину куде људи што ги тихо убива политика на корумпирани политичари. Много е хумана. Посини дете, па меша боје и нације, права правцата мајка светица. Ма, ни немање работу на онија што завршиле на Кембриџ не не погоди толко, како твои с'га веќ спласнати груди, Ангелино!

Л'ко е да се мрзи, тешко е да се сака... Б'ш такој. Сви ми сакамо некога и нешто, а мрзимо заради активно незадовољство. Фрустрације, предрасуде, општество на незадовољну масу. Ете тој смо ми заедно сас тебе у ист пакет, Свети Синоде Петре. Ти си ваљда женомрзац, па затој такој збориш. Некоја те е здраво изгорела, па после њума све ти се црно види. Или си изгорен, или па од што не можеш да си приуштиш жену и цело оној задовољство што доваѓа сас њума, шириш говор на омразу. Ти мрзиш, па и т'ј до тебе пошто мисли дека умно збориш, па од вас ќе чуе и он'ј па и он ќе почне да мрзи, сее се семе на мржњу, шири се омраза како жутица и куга.

Најдене, бебе ти малецко, намучено...

Твое е да дишеш за себе, за нас, за твоју државу што те чува и која не е на пут најдена, па да се вика Горња, Долња, у средину.

Пред некој д'н, збрасмо се пар ентузијасти у Куманово сас ниет и жељу да га извадимо град од медиумски мрак кој не запоседна откако социјализам реши да отиде у заборав. Памтиш га и ти тој златно доба нели, или млад си, па све што памтиш е тој дека к'д си имаја пет године, сви мислеле дека имаш четири и пол, а? А памтиш ли и тој дека од д'н од к'д не постои Наш Весник драги Иване, ми сто илјаде на број избрасмо начин да се информирамо такој што ќе седнесмо уз астал, па уз едно тешко оговарање давасмо свој максимум да дознемо све, уз додавање на свои измислени примеси и верзије како би цела прича добила на публицитет де, ам'н па и ти. И живесмо такој едно дваесе године уз квази телевизије и никакав весник, и сфатисмо дека у овуј државу освен што е демократија и слобода превазиѓена ствар, и оговарање е исто такој ептен превазиѓено, и дека само малограѓанштина оговара, и нели "душа мила-ризик јак", и да дојде Дунав, ми би ипак да пробамо да га оживимо едно одамна заборавено средство за информирање у наш град викан печатен медиум, па ако треба и нека се цркне.

Сашо од бившо Политико пишује он'ј д'н на пример, дека македонска нација била курвинска нација. Хмммм... Дали му е тој правилан и коректан политички израз, јер, de facto, како wanna be, он сака у његов живот да се бави сас критику на македонску политичку сцену, па од туј, требало би да е политички коректан, односно ако други су курве барем он да биде поштен, или држи воду онај заблуда, што побомбастичан наслов, боља проѓа у широки народни масе, а?

Жал ми е да признам, ама ствари сас градоначалници на светско ниво стоив малце другачије. Њини успеси док им трае мандат версус неуспеси на наши градски шерифи су туј негде. Колко они направив, толко овија наши упропастив. Асфалтирани улице и крпење дупке четири године, јоктур башка чаршија, не признавам. И ми плаќамо данак на државу која двои паре за децентрализацију, и нас не градски власти дерев за све нешто, ама зашто градоначалник на Билбао у Шпанију да успее од упропастен индустриски град да направи метрополу, а овија наши да не су кадар два тротоара да склепав, ни он'ј горе на небо не знае да каже.

Збор ми е... Научите си да се коцкате, па уместо мужи и беќари да ви бидев досадни док гледав билтен и текме, имајте и ви разлог плус да си седнете до њима како да сте едно, и заедно да се туфкате дали ќе ви падне тикет. Помага у спречување пропаст на брак и врске заради мужеви спортско-коцкарски навике, а уједно ви помага на вас да си ставите у џеб некој денар плус.

И, како што почнасмо да једемо кајгану сас сирење и ѓус од помаранџу, фатисмо муабет на тему ''хомосексуалци''. Што ни требаше так'в муабет рано сабајле, не знам, ама ете, и тој дојде на ред. Све оправисмо у државу, и још тој остана нерешено.

Не смо ми кумановке нит срамежљиви, а још помалце не смо од Марс паднати. Тој што смо за разлику од други жене низ Македонију подиректни, само не прави пооригинални и поискрени од онија што ќутив како млади невесте, а овамо, роварив куде стигнев. Извините ме што сам жими очи-па у очи, ама како кумановка сас кумановски чок, мора да застану у одбрану на нас кумановке и да предупреду дека, кој не заједе сас некој виц или сас спадалицу на наш рачун, директно си е потпишаја смртну пресуду, па како им воља.

Мамицата... Поминаа триесе и кусур години како мојот Дедо Маршал Тито пат под нога отиде да лови стаљињисти по шумама и горама, а ја никако да престанам да си го барам дедето назад. Ем го барам него, а ем и она што никој после него не го спозна како алатка за управување на широки народни маси. На никој не му текна дека територија, а и тоа во неа не се управува брзопотезно. На никој не му текна да поседува нешто што се вика трпение. Тоа беше на Тито браварскиот клуч што дваесе и два милиони срца отвара, а по потреба богами и затвора.