Се однесува на уметноста воопшто, на музиката посебно и, најконкретно, на џезот. Сартр сметал дека токму во неговата игривост, нереалност и екстатичност човек може да ја најде толку потребната сила, да продолжи да живее во свет на којшто му фали смисла.