И Маргарет Атвуд, да.

Како дел од серија текстови кои ги објавува списанието Тајм за тоа како коронавирусот ни ги менува животите, размислувањата на авторката на „Приказната на слугинката“ и добитничка на Струшкиот венец за поезија во 2016.

Пред неколку дена излезе долго очекуваното продолжение на „Приказната на слугинката“, дистопискиот роман од 1985 кој стана најпознат по истоимената серија инспирирана од него. Магазинот Тајм по тој повод ја стави Атвуд на насловната, и направи детално интервју во кое таа обелоденува дел од содржината.

Во неодамна објавена колумна, Маргарет Атвуд го искажа својот став кон кампањата #MeToo, што по себе повлече очекувана реакција - дека е „предавник на феминистичката кауза“. По серија напади на Твитер, таа саркастично напиша: „Еве, паузирам од тоа да бидам Супериорната Божица, семоќна и сеприсутна и одговорна за сите зла. Се извинувам што не излегов достојна во борбата за родова еднаквост“

На овогодинешното доделување Еми, за многумина неочекувано, доминираше дистописката серија правена според роман на Маргарет Атвуд, која победи во пет од категориите. Често означувана како „научна фантастика“, таа е всушност спекулативна фикција, составена од работи кои историски веќе се имаат случено.

Опишана како една од најзначајните современи писателки, Атвуд, набргу откако го прими Златниот венец во Струга, има уште една причина за частење. Вчера, 6.9., од печат излезе нејзина нова книга - стрип чијшто главен лик е мачкоптица.

Маргарет Атвуд (патем, добитничка на Златниот венец во Струга оваа година) беше првата учесничка во проект, чија идеја е да се соберат 100 специјално напишани дела и истите да се објават по сто години. Неодамна е предаден и втор ракопис. 

Минатата година, со книга на Маргарет Атвуд, започна проект во кој познати автори треба да напишат сто книги кои ќе им бидат објавени дури по сто години. Сега сличен потез прават и двајца филмаџии. „100 години" на Малкович и Родригез ќе биде ставен во временски програмиран сеф, која - здрави-живи - ќе биде отворен на 18 ноември 2115.

Ако сте автор чие дело ќе ве надживее, не можете да знаете кој и како ќе ве чита по вашата смрт, и во тоа истовремено има и некаква возбуда и некаква тага. Но што ако отсега знаете дека вашата книга ќе биде прв пат објавена дури по 100 години? Така таа станува „порака во шише“, фрлена во бурните води на времето.

Една од нус-појавите кога ќе станеш славен писател е твојата наводна компетенција да делиш умни совети за тоа како треба да се пишува. „Дозволи им на мислите да си играат", „сонувај со отворени очи"...За среќа, има и такви кои се многу реални и практични. Под ова на Атвуд за болките во грб се потпишуваме со два пршлена.