Основната премиса на замислената серија би била - што се случува кога врз постоечките светски проблеми ќе се накалеми смртоносен вирус? Содржината, пак, би била толку комплицирана што најверојатно би се откажале од гледање по втората епизода.

Нов одличен филм на Аарон Соркин во продукција на Нетфликс го прикажува судењето на осуммина (да, осум) антивоени активисти кои протестирале во текот на Демократската национална конвенција од 1968, што завршило со насилен судир помеѓу нив и полицијата. Судски записници, мемоари и медиумски написи покажуваат што е историски верно а што измислено во филмот.

Иако започнува со „инспириран од вистински настани“, новиот филм за пријателството помеѓу актуелниот папа Франциск и неговиот претходник Бенедикт XVI сепак содржи и фиктивни моменти.

„Љубител на мачки“ е дебитантски краток расказ на Кристен Рупениан, објавен во Њујоркер од 11 декември. Тој предизвика бурни реакции поврзани со модерните врски и дефинирањето на „согласноста“. Но покажа и дека луѓето (веќе) тешко прават разлика помеѓу документарното и фиктивното.

Најдобрата љубовна проза која ќе ја прочитате оваа година можеби нема да биде поместена помеѓу корици од книга, туку ќе биде составена од - муабети на чет.

Па се разбира дека се фиктивни, затоа што се работи за филм, и за актери кои играат ликови кои се можеби само инспирирани од реални. И на секого ова би требало да му е јасно, и без дополнителни објаснувања. Ама...

Во македонските писателски и издавачки кругови до скоро важеше поделбата на проза, поезија и драма, а сè друго беше „стручна литература". Но со зголемениот број преводи на теориски дела од англиското говорно подрачје, полека се наметна потреба од ново катче во книжарниците и во нашите глави - категоријата „нефикција". Зошто ова звучи погрешно?

И покрај тоа што на сите им е јасно дека игран филм не е исто што и документарец, огромен број холивудски филмови се критикувани заради нивното „непридржување кон фактите". Дали тоа би можело да се надмине со посебна награда за најквалитетно помирување на историските податоци со фикцијата?

Џабе бираме најдобри книжевни дела за изминатата година, кога таа беше полна со настани кои по својата чудесност ja надминуваат фантазијата. Ова е логиката на Гардијан, кој објави серија текстови во кои познати автори ги замислуваат/измислуваат деталите зад најинтересните случки.

До 1930, на местото каде на оваа мапа се наоѓа гратчето Аглое, помеѓу Роско и Рокленд, немало ништо - само правлив пат. Токму затоа што ретко кој минувал по него, тоа станало идеално место за лоцирање на картографска „стапица".

Покрај сите (авто)биографии на славните кои излегоа оваа година (Тачер, Тајсон, Морисеј, Кеш, Черчил), една отскокнува по својот концепт. Затоа што иако по сè изгледа како детален животопис на реален човек, таа е сосема измислена.

Гардијан покани познати британски автори да напишат цел роман во 140 карактери. Резултатот? Па, иако е тешко да се наречат „романи“, некои се навистина добри, заокружени приказни. Пробајте и сами на #твитерфикција.