Да не даде Бог, еден ден да треба со жив мртовец да зборувате. Во очите да не даде Бог смртта едвај заобиколена да ја видите. Севишниот да ве чува од приказни како некој близок се чека на јаже да го гледа публика. Да не даде Бог предвреме да умирате без пенкало од кое тече животен сируп инсулин наречен. Уште помалку да помислувате како да спасите некој кој чека во смрт да биде вратен порано или подоцна.
Прекинете да нè делите на наши и нивни, комуњари и вмровци и други глупи црно-бели квалификации. Нит сме ваши, нит сме нивни - свои сме. Сакате да ја смениме државава? Почнете од сопствената малограѓанштина.