Вести › Набрзинка

Четири скапи машини за радиотерапија стојат неупотребени

6 септември 2023

Четири скапи машини за радиотерапија, купени во времето на владата на Никола Груевски, стојат неупотребени во четири различни болници во Македонија.
За овие четири акцелератори потрошени се вкупно околу 7 милиони евра, но од таа скапа инвестиција пациентите до ден денешен немаат никакво фајде.
Кога читаме што сè се случувало на Онкологија, се прашуваме дали е можно и некој намерно да го саботирал концептот на владата на Груевски, во чија основа била идејата пациентите да не мора да патуваат до Скопје за радиотерапија, туку да се зрачат во регионални центри, пишува Плусинфо.

извор

Подари моменти на радост, подари „Среќа плус“

22 декември 2025

извор

Ванковска за кафкијанската Европа

22 декември 2025

Ме прогонува еден пасус од „Приказната за слугинката“ од Маргарет Атвуд: „Тогаш го суспендираа Уставот. Рекоа дека ќе биде привремено. Немаше дури ни бунтови на улиците. Луѓето остануваа дома ноќе, гледајќи телевизија, барајќи некаков правец. Немаше дури ни непријател во кој би впериле прст.“
Во срцето на оваа мисла лежи тишината: беспоговорното прифаќање на ерозијата на слободата, пасивност и зомбификација на општеството. Од денешна перспектива, разликата во голема мера е само технолошка. Повеќе не зјапаме во телевизиските екрани туку бесконечно скроламе на нашите телефони, скокајќи од една сензација до друга, од едно одвлекување на вниманието до друго. За разлика од фиктивната ситуација на Атвуд, денес имаме цело мени од непријатели од кое можеме да бираме: Русија, Кина, Венецуела, Иран или Хамас.
Непосреден повод за овој текст е воведувањето на таканаречените „рестриктивни мерки“ (иновација поврзана со Каја Калас), заедно со многу рекламираниот „Штит на демократијата“ на Урсула фон дер Лајен. Само е повод бидејќи самиот феномен, тивкото, вонсудско казнување на поединци и групи, го имаме веќе некое време. Само што гледавме телевизија или скролавме исто толку пасивно како и сега.
Едно време ги ругавме украинските власти кога направија таргет листа на поединци кои ги сметаше за проруски – сега ЕУ се поукраинчи, па наместо да влијае врз украинската клептократска власт, таа ја копира и надградува.
Накратко, самите столбови на правдата се поткопани. Граѓаните се третираат како да се веќе виновни, лишени од своите права и немоќни пред арбитрарниот авторитет. Резултатот е кафкијанска реалност во која законот постои само како перформативна фасада, додека слободата, правичното судење и човечкото достоинство се суспендирани.

извор