Искрено, и пресмешно и преглупо ни звучи ние да ставиме еден ваков наслов пошто нормално дека сме Македонци и кој вика поинаку, може да го дува. Меѓутоа, истото тоа (“Ние сме Македонци и нашето творештво треба да биде во служба на македонската кауза“) го има кажано и еден поет роден 1909 година, во Пиринска Македонија. Се викал Никола Јонков Вапцаров.

Среде сеопшта енергетска криза, кога Владата советува да се плакнеме кратко (небањати ли ќе одиме во ЕУ?), црквата на Илинденска е осветлена како да е на забар. А Господ и онака гледа сè, чуму му се онолкави рефлектори?

Дечкото смислил ненадјебива одбрана од оние кои ничим изазвани ти се јавуваат по телефон, на пример, за да ти увалат нешто за купување. Штом досадата (официјално: агентот за продажба) зуцне и почне да ти дрнда за нивната понуда, ти почнуваш со песна! Функционира како подмачкано, репетирајте своја плејлиста.