Дамнешна приказна но и денес звучи како поука и опомена за оние кои забораваат дека кога системот и локалните моќници ќе го дотераат човек во ќош.... 34 годишниот електричар од Горно Коњаре се вработува во скопска пивара. Вреден и чесен до коска, станува прв синдикалец но брзо влегува во конфликт со социјалистичките чауши во фабриката. Набргу бива избркан и од работа и од партија. Еден февруарски ден во 1966 година, Томе за последен пат влегува во фабриката, со полн пиштол.

Како еден од многуте Македонци кои никогаш нема да се помират со неправдата која ни беше сторена со промената на името на државата и кои ги боли секогаш кога ќе го чујат или прочитаат зборот на 'С' пред името на својата татковина, уште пред некоја година решив да направам една веб-екстензија која некако ќе го блокира тој збор, за барем на мојот десктоп екран да не го гледам.

Да се разбереме, нашиот иден администратор не е Бугарија туку ЧетГПТ (во некоја варијанта). Ако оној дечко го натера ЧетГПТ да признае дека има Господ со многу знаење и методичност, наш читател успеал да го натера да каже дека се викаме Македонија (а не она одвратно Северна) со малку запнување: да не верува ботот во сè што ќе најде на интернет. И мајчин еден, успеал. Вака наводно течел муабетот.

Реципроцитет е збор што е многу добро познат во дипломатијата и демократиите. Реципроцитетот е единствен начин за градење стабилен пат кон иднината во односите помеѓу нашите две земји. Ние тоа не можеме да го градиме сами. За тоа се потребни двајца. Ако ги вклучиме Бугарите во нашиот устав како што сега бара Бугарија, а македонското малцинство да остане во сива зона во Бугарија, нема да го решиме проблемот на долги патеки.

Точно е дека патриотизмот не може да се сведе на чукање во гради и пеење македонски патриотски песни. Ама тоа важи главно за овде, кај што би требало да сме наши на нашето па онда таквото куражење е малку фејкерски. Ама кога ќе грмнат онаму каде што не ги признаваат, каде што им викаат дека се измислени, тоа веќе има сосема друга димензија. И се прави на сиот глас.

Неодамна дојдовме до нов доказ, кој ги побива сите тие лажни тврдења и пропагандистички и морбидни флоскули за „создавањето на македонскиот народ од Тито и КПЈ“ и слично. Остануваат само неколкумина да сведочат за вистината во морето на лаги, фалсификати и пропаганда. Сепак, да се биде со вистината секогаш е драгоцено и благородно.

Како што е познато, со договорот од Лозана во 1923 година, Грција и Турција договараат размена на население (скоро 2 милиони жители). Во Егејска Македонија се носат Грци од Мала Азија, Источна Тракија, Трабзон, Кавказ и Понтиските Планини, а во Турција се населуваат (некои од нив насилно направени бегалци) Турци/муслимани од Егејска. Да чуете на кој јазик зборувале некои од „Турците“.

Ако само една ипол година не се произведува со скапиот грчки јаглен (туку се увезува струја), од заштедените пари, без Митилинеос, би ја изградиле гасната централа и тоа без едно евро кредит! Наместо тоа, домашните предавници (во вистинска смисла на зборот!) нé предаваат во грчко енергетско ропство - како со увозот на јаглен, така и со гасната централа на Митилинеос.

Може ли малку тишина бре? За фамилиите на загинатите. Останатите нека покажат сочувство со оние сега навистина кои жалат до небо. И доволно е. Боро како пријател на спортот, љубител на животните, другар на растенијата, визионер, неимар, темелник... Дојдовме дотаму што воспитан човек денес и да сака да проговори, нема да го направи тоа само за да не се најде во исто друштво со сиот шљам кој деновиве изби на површина.

Девојката се вика Марија Дафка и има волшебен глас. Свири на бајан (дугметара) а браќата ѝ свират кавал/гајда и пијано. И татко им го има на некое видео на тапан. Од село Емборе се (некогаш Трговиште), Калјарско. Сакаме да чуете две работи: „Сношти се Риза армаса мамо“ и една соработка со Дине Донев (тапан) од Русилово, воденско (селото на Мирка Гинова), „Стојне ле Стојне невесто.“ Љубов и ежење.

Грците кредитот ќе го подигнат само со 22,06 милиони евра учество, а Македонија ќе им даде 50 милиони евра неповратна помош. Централата ќе генерира профит веднаш по изградбата и на тој начин ќе ги отплатува ануитетите, а на крајот ќе им остане на Грците. Со наше учество и со кредит што ние ќе им го враќаме, централата ќе биде нивна, а не наша.

Додека Македонија пишти под неиздржливата неспособност на власта и распаднатите институции, додека се бутка во језиви редови за пасоши, лични карти, сообраќајни дозволи, налепници или пак врти по телефони за да закаже термин за истите, додека на луѓе полека им доаѓа од дупе у глава за што тоа си го дадовме името и кај е сега Прибе да ни зборува за заробена држава, на ТикТок се појави видевце за расположението меѓу паствата на Тино Кајшаров.

Раскошната Благица им ода за бурекот (некогаш именуван како бурече), но не како генерички производ туку како конкретен бурек на мајстор Зоки во Престон, Мелбурн. Буречето го продава Вале. Една од строфите има тематска дигресија па нè известува дека таму се пече и прасе (некогаш именувано како прасенце). Хеј, ако можеше Влатко Стефановски да ги опева мекиците на Стража, што па не би можела Благица да го воршипа бурекот на мајстор Зоки? 

Австралиска телевизија, некаде во 80-тите години, дал во име на инклузивноста или слично, временската прогноза му се препушта на наш човек кој облечен во народна носија, на нашки објаснува какво ќе биде времето утредента. Кога веќе не го следиме стилот на италијанските или бразилските метеоролошки прогнози на телевизија, ова не е лоша идеја и за кај нас. 

Толку ли е онеспособена државата од внатрешни штеточини, па не знае самата да си купи булдожери и со нив самата да работи, па решила да ги чести приватниците? Ако ова не претставува доволен факт уште утре обвинителството да влезе во РЕК Битола и да ги уапси сите кои учествувале во склучувањето на овие штетни договори, тогаш не заслужуваме да се нарекуваме држава.

Прес конференција во Јајце, 1968 година, со импозантно присуство на новинари од цел свет и љубопитност да се слушне што мисли тој за најрелевантните  прашања на тоа време (замислете да се потегне новинар на Ле Монд до овде за да го праша Ковачевски каков е неговиот став за Хутите?). „Не може да се оправда и одобри грчката политиката на расселувањето на Македонците“, ќе рече Тито. Не вети многу, ама барем не дигна раце, како некои наши половина век подоцна. 

Решил да прави тетоважа во секоја земја која ја посетил. Доаѓа во Македонија, седнува на пиво во Скопје и на келнерот му ја објаснува идејата, барајќи да му каже некоја локална фраза со значење.По кратко размислување келнеров му доаѓа со фраза за која го убедил дека значи „да се фокусира на работата“. Немаме таква фраза? Немаме. Ама дечкото има тетоважа на македонски.

Го имавме овој мултиталент и порано (барајте го оваа рубрика, лесно ќе го најдете ем ќе откриете што сè сте пропуштиле) но во слава на неговиот барокно раскошен талент, да му ја овенчаме и оваа негова креација. Овојпат фаќа од подалеку, дури од Кина, поточно од „Ч Ч Ч Чајна“. Наместо празни муабети, решава да ја отпее својата гео-стратешка химна, уз Дунавка Трифуновска кореографија.

Од каде си? Од Македонија, вика наша девојка во публика на стендап точка во Франфурт. Ама, дури и дечкото на сцената знае дека ние си го продадовме името, брендот, трејд маркот и дека со Македонија сега располага само Грција. А добар муабет следи после. Нашава од следниот дечко само бара да не биде психопат, пошто веќе одела со еден таков. Погодете од кај бил? 

Ние разбравме за кој се работи откако некој ни ја услиши молбата „Дај кажете кои се овие, да знаеме да ги мразиме“. Радомир Деспиќ, познат како Десингерица, бил во Скопје, во Привилиџ. Додека возрасните кмишат на Фејсбук, мозгааат политика или фудбалски коефициенти, куп малолетници се журкале на музиката и неговата стандардна точка - да ги мава со патика по глава. Малку им е.

Јавното претпријатие Исар од Штип распишале оглас за „референт за пресметување плата,“ нешто што се прави еднаш месечно и може да се изведе во Ексел за пет минути. Македонски железници пак, тој бунар без дно во кое се вработени 1.700 лица за 2-3 воза дневно, имаат оглас, јавен повик за изградба на - деловни простории! Да имаат кај да седат оние кои немаат што да работат.