Кога некој како Памела Андерсон ќе се обиде на полето на поетското творештво, тоа по дефиниција се дочекува со доза сарказам. Со сите усилби да не го следиме овој очекуван терк, епскава поема која истовремено зборува за зеленчук, мобилни и загубената уметност на сексот ја оценуваме како благо збунувачка.