Вавилон изграден од бинарност - црно и бело, вистина и илузија - маршираме без да знаеме каде одиме. Тишината на епископот е погласна од пророштвото, неговата сенка е вшиена во хаосот под неговите нозе. Секој квадрат под него е одлука, доктрина, декрет - но ништо не води до решение. Политиката и религијата се мешаат не за да понудат јасност, туку за да збунат. Ние градиме, како архитектите на Вавилон, сè повисоко и повисоко, водени не од визија, туку од инерција. А сепак прашуваме: каде води сето ова?
