Александра К. со генерации наназад е по потекло од Загоричани, Костурско, Егејска Македонија, онаму каде што илинденското востание било помасовно и од Крушево. Татко ѝ се борел во граѓанската војна во Грција, а по егзодусот со фамилијата живееле во Романија и Србија. Александра К. посакала да се распраша дали и како може да добие македонски пасош па се јавила во нашата амбасада во Белград. Пристапот на кој наишла и одговорите и советите кои ги добила се, како да кажеме, одвратни.

Искрена и инспиративна приказна на една млада девојка која, иако никој не ја принудува, сепак доаѓа на работа. Еднаш, двапати, па и трипати неделно понекогаш. И сето тоа за само 61.000 денари, без да реализира патни трошоци. Ежење.

Замисли да го чистев подрумот и да фрлев сѐ. Замисли да ја чистев душата и да го фрлев и ова. Исто е. Кога чистиме, се исфрла она што веќе не ни треба на патот, што ни пречи за следните чекори, а она што е скапоцено и потребно, го носиме со себе. Затоа се неуспешни сите 100 отстотни нешта: чистење, диета, реновирање, градење, па и поправка. И 100 памтење. Од него боли глава.

Само колку да видиме две фотографии од една нивна противпожарна станица. Селска противпожарна станица. И не е професионална. Ама затоа изгледа средено, пиц-пец. Уште некој мисли дека до името беше што не сме во ЕУ и дека баш сите домашни ги напишавме па онда дојдовме до таа точка кај што немаше каде, освен да се преименуваме ко најглупи некои?

Мој апел е е сите што немате прележано ковид да се вакцинирате.Не затоа што Филипче така рекол, или затоа што така полесно се патува, или за да ве пуштат на свадби, или за да нè заштитите тие што сме вакцинирани, туку за да си ги намалите шансите да бидете хоспитализирани и да спасите живот на некој што ќе заврши во болница од сосема трета работа и нема да има кревет за него пошто вие му го фаќате неговиот.

Повторно се решени да жртвуваат 1.000-2.000 животи, само за да се продолжи со свадбите, кафеаните и ноќните клубови. Секој е со својата памет, ама ако после сé што видовме сé некој мисли дека ова е некаква играчка, тогаш нека му биде.

Со онаква импресивна анти-фашистичка биографија, Тито немаше потреба да релативизира и да гали ничии заблуди за својата историска величина и праведност. „“Окупатори не можат никого да ослободуваат“, ќе им порача од Скопје, во 1975 година. Половина век подоцна, во Македонија ќе се појави извесен трговец- накупец кој на бугарска телевизија ќе се фали дека наредил да се брусат споменичните написи за бугарскиот окупатор. 

Секој ден врви сѐ побрзо и побрзо, сѐ помалку се среќавате со оние кои ви значат, а и кога ќе се сретнете, средбата ја поминувате во страв, паника и небулозни теми за кои реално врска немате, бидејќи и тоа е поентата, да не се зборува за чувства, љубов и слично, ами само за страв и бројки, затварање и застрашување.

Да ја спомнат Македонија без Северна им е смртен грев. Се поправаат едни со други (Заев со Анѓушев), го повторуваат тоа северна со дервишка упорност (*), не признаваат кога ќе утнат (**), просто, прават будали од себе. А фројдовски е разбирливо, да го утнеш баш она за она за кое најмногу се стегаш. Наумче Мојсовски, заслужи да те фрлиме на Грците.    

Возам еднаш накај Преспа и тука некаде после бензинската Лукоил кај Битола гледам девојка стопира. Ај секако бев сам, викам ќе застанам. Здраво здраво до каде, вика до Дупени. Ја па на другава страна од езерото ама ај до Макази па ќе видиме од таму што како. Ок, влага, тргаме.

И Кочани има кружен тек. Ако струмичкиот е уникатен по исчашеноста, кочанскиов е неповторлив по функционалноста, односно минимализмот на обележеноста. Доаѓаш до него и еден единствен знак ти вика да тераш - лево.

Главно чешање јазик деновиве е фасцинантната вест дека македонскиот полициски синдикат „предал на користење„ и „пуштил во употреба“ (за повеќе  џандарски изрази види ја статијата „Македонски полицајци со потенцијал за Пулицер“), настан од кој би можело да се направи нов видео спот за песната „Мој је живот Швицарска“. Но, не е само тоа. А ѓезвињата за единицата за службени кучиња, а микробрановата во Старавина? Ама затоа од протести, полицајќи ќе им се враќаат со дупнати глави.

За оние ДОМ човек ќе чуе нешто само ако треснат некоја зелена (затоа ли се сметаат за зелена партија?). Лидерката им, вика дека струјата треба да биде скапа, за луѓето да не ја трошат многу (Марија Антоанета би рекла: Нека јадат свеќи). Ина Многуфина ja куражи дека па и не мора на тоа да се застане.

Шилегов штотуку додели 750.000 евра на ''' невладина'' да посаделе 5-6 дрвца на кровот на Мавровка. За тие пари може да се купат 80 и со зборови ОСУМДЕСЕТ дачија дастер.

Што па да чекаме Цивил да нè пријави со уште некоја неписмено срочена поплака?  Ко да не можеме ние сами да укажеме на нашата опасност и закана.

Дечкото ѝ ја дава на малата својата кредитна картичка да троши колку сака, доколку успее да скине македонска банконота од 10 денари. „Македонците се кралеви,“ вика тој додека девојчето безуспешно се обидува да ја скине банкнотата. Не сме ние кралеви друже, само што малку ни се парите, уште па да се кинат.

Топла препорака за читање на „Една идеја, еден живот“ од Георги Сотиров Дукимов, чија посмртница ја објавивме деновиве (види „Како во Пиринска се испраќа Македонец“). Не е тоа нашиот омилен жанр и тема (ние повеќе сме патриоти од нужда, јер страшно се накотија квинслиншки говна) но не можете да останете рамнодушни на таа негова посветеност, љубов и истрајност во борбата да не згасне македонскиот жар во соседна Бугарија.

Лето е период на годишни одмори. Годишните одмори значат зголемена фреквенција на патиштата. Зголемената фреквенција на патиштата значи зголемена опасност од сообраќајни несреќи. Затоа...

Ботови, апорт. Не мислиме на Апасиев туку на дечкото позади него. Педантно си се намести за сликање (оти со маска е врло битно како ќе испаднеш), се селфоса, ја прати негде сликата и после - си го урниса апаратот. Ти не си ти кога немаш што да правиш.

Писмо на Кочо Рацин до неговиот брат Александар, напишано на 10-ти септември 1936 година, десетина години пред Тито да нè измисли а ние да измислиме јазик. Будали едни, ние не смисливме како шахти да нивелираме, не па цел јазик да измислуваме. Туку, погледнете каков убав македонски дијалект е тоа велешкиот.

Во таа комисија немаат ни професор вирусолог, ни професор епидемиолог или имунолог, ни професор математичар ни експерт за процесирање сигнали (од специјалноста на академик Коцарев), немаат ни воен доктор, бидејќи во војни најмногу се случуваат избувнувања на епидемии, а тие најдобро ги знаат мерките. Па што имаат тогаш? Имаат 13 директори на болниците. Што ќе им кажат тие, дека имаат доволно слободни болнички кревети?

Ми вика слободен си.

Му викам јас сум, ама ти не си.