Во текот на пандемијата беа потребни метафори за опишување на маргинализацијата на заболените. Една од нив се однесува на болест која денес е излечива.

Ракот секогаш бил замислуван како алчно суштество кое зграпчува и каса со своите клешти. Хипократ се смета за првиот кој според него именувал и болест - karkinos или рак, затоа што „неговите вени се исполнети и се протегаат наоколу како нозете на истоименото животно“.

Кога целата криза ќе помине, ќе можеме пораат да ги анализираме нејзините последици во различни подрачја, кои не секогаш имаат врска со медицина или економија. На пример, тие веќе имаат врска со јазикот - користењето на „вирус“ во метафорична смисла не само што не е соодветно, туку може да е и опасно. 

Продадените книги за диети во Америка би можеле да ги наполнат сите рафтови во импозантната Конгресна библиотека и пак би останале примероци за сите други помали библиотеки во САД. Зошто приказните раскажани во овие книги се толку убедливи и што е тоа во нив што ги заведува читателите цел еден век?

Вчера, 26.01, во интервју за Фокс Трамп изјави дека ИСИС се „подли, гнасни стаорци“. Со тоа само се надоврза на традицијата на антропоморфизација на овие сироти суштества. И тоа не би било необично ако истото важи и за другите глодари. Ама не, глувчињата се слатки.

За да ја опишат кризата во Грција новинарите и коментаторите (па и нашите) посегнуваат по најбаналното можно клише - кризата е трагедија, а штом се случува во Грција зошто да не ја наречеме „грчка трагедија"? И тука да застанеме.

На годишнината од смртта на студентот на Хабермас, докторот по филозофија кој својата одлука да стане политичар ја плати со живот, уште нешто по што тој се издвојуваше од колегите во регионот - неговиот обид за освежување на политичкиот дискурс со живописни стилски фигури. Забелешка: текстот е од 2002.