Кога ќе се спомне неговото име, голем број фудбалски носталгичари од прва ги диктираат неговите врвни соиграчи од нападот и се сеќаваат на лудите бројки на дрес коишто сам ги побарал.
Кога во една иста екипа ги имаш Кристијано Роналдо и Раул, Баџо и Дел Пјеро или Тоти и Дел Пјеро се знае каде може да се јави проблем. Во ефикасноста во никој случај, туку во тоа кој ќе ги земе 7-ка и 10-та. Проблемот се решавал со авторитет или попуштање.
Фудбалските носталгичари уредно ги листаат албумите од европските и светските првенства и од Лигата на шампионите и се сеќаваат како било кога фудбалот не бил суров бизнис.
Фудбалерот на Реал Мадрид и Интер важеше за играч кој не е волшебник со топката, но има страшна фудбалска интелегенција и авторитет кој му дозволи на официјалните натпревари комотно да носи дрес на кој стоеше 1+8.
Играчите на времето строго се држеа до броевите од 1 до 11, а сега речиси и да нема фудбалер кој не носел двоцифрен број на грбот. Некој од суеверие, друг од мајтап, трет од почит. Марио останува на 45-та и во Ливерпул.
Го паметиме најмногу во дресот на Интер, како и бројот 1+8 кој го носеше на грбот. Остави белег и во Реал Мадрид каде во 1995 титулата во Шпанија ја прослави како најдобар стрелец. Нападот на Чиле го предводеше заедно со Марчело Салас и беа препознатлив тандем во светот.