Не дека Евровизија нешто посебно нè интересира, но понекогаш (како лани со Констракта) искрснува по некој интересен изведувач или песна. Во случајов е второто, приказна инспирирана од дух на славен писател.

Од 1938, откако Алфред Батс ја измислил „Скребл“ - играта на составување зборови, од неа се продадени над 150 милион примероци. Проценето е дека на секој час околу 30.000 луѓе започнуваат да ја играат, на 30 различни јазици (меѓу кои и неофицијална македонска верзија). Но сето ова не би се случило да не бил Батс голем фан на Едгар Алан По.

Го знаеме како поет и раскажувач, но никогаш не сме помислиле дека По би можел да има и научна публикација, ни помалку ни повеќе туку за школки.

Има голем број писатели кои истовремено биле и воени ветерани - Витман, Селинџер, Толкин. Тешко е да се замисли дека еден од нив бил и По. Важел за добар и мотивиран војник, до моментот кога бил исфрлен од армијата.

Во рубриките „деновиве пред години" на 7 октомври обично се појавува информацијата дека на тој датум во 1849 починал Едгар Алан По. Но поинтересното се случило неколку денови порано, на 3 октомври, кога тој бил пронајден на улиците на Балтимор, без свест и во тешка здравствена состојба. И не само тоа - носел нечија туѓа облека, и во бунило постојано го спомнувал името на некојси Рејнолд. 

Базиран на сатиричен расказ на Едгар Алан По, филмов пука од потенцијал за истражување на тенката граница помеѓу она што е (наводно) нормално и она што е (исто така наводно) ненормално и лудо. И покрај блескавата актерска екипа, тој е сепак повеќе љубовно филмче отколку филозофски трактат или ироничен коментар на современата култура. 

Мистериозниот посетител, кој со децении му оставаше три ружи и полуполно шише коњак на По, трета година по ред не се појави на неговиот гроб. А и Лу Рид, кој му посвети цел албум, веќе го нема.