Бруно Јасиенски (1901-1938) бил полски писател-водач на тамошното футуристичко движење меѓу двете светски војни. Неговиот подзаборавен роман „Го горам Париз“ стана повторно актуелен во време на пандемијата. А има и зошто.

Пред повеќе од 300 години во Лондон владеела чума. Најчесто цитиран книжевен „документ“ во врска со овој период е „Дневник на годината на чумата“ од Даниел Дефо, истиот оној што ја напиша „Робинзон Крусо“.

Секоја епидемија отвара можност за различни профитери, измамници, квази-лекари. Ништо поразлично не било ни во 1665.

Во време на Шекспир чумата, исто како и денешнава „чума“, ги опустошувала улиците и ги затворала театрите. Дали тој ја напишал својата мрачна драма додека бил во самоизолација во текот на 1606?

Има неколку книжевни дела кои почнаа да се препрочитуваат низ призмата на коронавирусот - „Чума“ на Ками, „Слепило“ на Сарамаго, „Беснило“ на Пекиќ. И едно италијанско дело од 14 век, од кое ги памтиме еротските сцени, но на сметка на тоа имавме подзаборавено дека се одвива во време на пандемија.

И покрај непроценливиот ПР кој со правеше дизниевиот Џери, не успеавме да ги засакаме. Нема некој кој повеќе ги потепал од нас, а и ние кумулативно немаме загинато повеќе од друг цицач. Се проценува дека се ближи крај на милениумската војна и војната ние ја добиваме. Но, оваа проценка е направена од луѓе. Втората страна се нема изјаснето.