Режисер на претстава која игра во новоизградена сала од 35 милиони евра во Манчестер бил изнервиран од лошите критики за неговата претстава. Зел секира од театарските реквизити и почнал да мава по ѕидовите и ентериерот. Директорот на институцијата потоа најсмирено му ја испратил сметката.

Дејвид Седарис, за чијашто збирка раскази „Јас зборам добро еден ден" пишувавме тука, освен по урнебесниот хумор е познат и по една негова опсесија - чистењето ѓубре од јавни површини. Сега таа негова пасија го донесе пред британска владина комисија задолжена за животната средина.

Има нешто бизарно во тоа фатен од ишијас, цела недела неизлезен од дома и под седативи, паралелно да следиш снимки од седници на Собраниски комисии, и серија каква што е оваа. Дури и откако ќе се кренеш на нога, сè уште не ти е баш избистрено - што е тука (негативна) утопија, а што реалност.

Додека нашиот критериум за тоа што е убава (и квалитетна) градба секојдневно се деградира до степен на сеедност, во други контексти сè уште се обидуваат, не без доза на сарказам, да ги критикуваат новооизградените објекти. Таква е оваа британска награда, за најгрда нова зграда на годината.