Фронтменот на Рамштајн извади соло песна испеана на руски јазик. Музиката и текстот се на покојните руски автори Никита Богословски и Евгениј Долматовски. Нејасно е дали е соло парче или најава на нов албум, ама „Саканиот град“ покажува дека тоа рускиот јазик ги омекнува и најтврдокорните гласни жици.
На овој сајт учтиво ги одбиваме оние кои ни праќаат кавери на песни за евентуално објавување, објаснувајќи им дека ние би да промовираме авторска музика и дека ако почнеме со преработки, бргу ќе ни нагрнат оние со свои „видувања“ на Тоше, „Wind of Change“ и други тезгарошки зицери. Ама па, некои се стварно добри и во нив има повеќе авторство од некои авторски.
„Ни појако кинење ни попогрешно место за тоа“, вика Иван Апостолски за настапот на Миодраг Бабаљ Мио на шоуто „Никогаш не е доцна“. Точно један кроз један.
Кој ти вика? Апостол на музичките мешапи досега беше (и останува!) Апостолски ама еве, и други си играат на сличен начин. „Верујем, не верујем“ од Бајага и „Вуду пипл“ од Продиџи, споени пасент по нивните ритмички шевови.
Петминутно потсетување на некогаш фамознoто италијанско шоу Non è la RAI (1991-1995), шоу кое масовно ја прекрстуваше социјалистичката младина во апостолски подмладок на капитализмот и кое на овие простори произведе повеќе прозападни фаци од од сите проекти на усаиди и воиси на америка. Тие што тогаш поверуваа дека „азното само ќе си дојде“, ене ги денес, кмишат по кладилници.
Апостолски направил уште еден богохулен мешап, кој функционира бескрајно природно ем заразно. Шемса и Лени Кравиц, ко Боро и Рамиз! Ова да го чуеме во живо и после слободно можеме да ги закачиме чеканот и наковалната о клин.
