- Не е ова некоја стара приказна, од златните денови кога Ана Делви прелажа половина Њујорк дека е европска наследничка - не, сега ја следат од рочиште, до рочиште и прават приказна од нејзините модни комбинации додека оди да се расправа со службеникот што ѝ е назначен за условната казна.
- Не само што сѐ уште ги вози, туку и насловот во The Cut ѝ ги вклучува штиклите од Маноло Бланик.
- Ана Делви орележа 21 месец во затвор, па ја задржаа уште 18 месеци.
- Еден од проблемите е што е во куќен притвор, а гардеробата „си бара освежување“.
- За Делви пишувавме во „Измамниците се новиот Холивуд“ и „Како се живее со туѓи пари“.
- Исак Андик, основачот на модниот синџир Манго, се лизнал и паднал од карпа висока 150 метри и загинал на 71-годишна возраст.
- На местото на несреќата бил присутен син му, а полицијата била повикана околу 1 часот попладне.
- Андик е роден во Истанбул и со семејството се доселил во Каталонија во ‘60-те. Почнал со продавање маици на соучениците во Барселона, па продавал облека на уличен пазар, за на крај да сфати дека со бутик ќе заработи повеќе пари и да ја отвори првата Манго продавница во 1984. Лани, Манго имаше заработка од 3,1 милијарди евра.
- Еден од најзначајните увиди кои се направени во мировните студии е следниов: убедливо најдобриот предвидувачки фактор на мирот во една земја не е нивото на богатство, квалитетот на демократијата ниту етно-религискиот идентитет, туку тоа како жените во неa се третирани.
- Кога на жената, според (сексистичките) традиционални родови улоги и` е доделена покорна положба, перципирана е како помалку вредна и помалку способна од мажот и е доживувана единствено релационо и во функција на неговите потреби, таа станува легитимен таргет во очите на насилникот. Понатаму, истрајната нееднаквост во животните можности и сексистичкиот притисок од околината на крајот ја поставило жената во економска и социјална зависност од мажот поради што има многу ограничени потези за делување (што е една од главните причини поради кои жените остануваат во насилни релации).
- Во последниве години некои перцептивни истражувачи и новинари забележале една индикативна заедничка особина во индивидуалните криминални истории на мажи кои сториле дела на насилен екстремизам во западните земји (без разлика дали биле десно или лево ориентирани)– речиси сите имале документирана историја на вршење домашно насилство.
