„Ја Уна, јесам твој син“ ја парафразираше Дарко Рундек (Хаустор) неговата позната „Ена“ лани, кога луѓе од Хрватска и Босна ја почнаа борбата против узурпација на реката Уна и плановите да се прави хидроцентрала. Една година подоцна, луѓето пак се собраа на истото место, за да се потсетат дека битките сè уште не се добиени. Во меѓувреме Рундек скоцка песна посветена на Уна и сите реки на светот.

Ме слуша жената од таа страна и ми вели: госпоѓо, не доаѓаме за починати. Јас ѝ велам дека не знам дали е починат човекот и дека треба лекар да констатира смрт. И знаете што?! Добивам инструкции да одам јас да проверам дали има пулс или со огледалце дали дише!!!

Јавното здравство и државните болници веројатно се деветтиот круг од балканскиот пекол. Здрав човек да влезе во нив ќе се разболе, не па во таа чемерна атмосфера да очекуваш подобри денови. „Само Господ здравје да дава“ е кристално јасна желба дури и за атеисти и саморазбирлива за сите што морале да стапнат во некоја од тие тажни установи. Но, не мора баш секогаш да е така.  

Абе какви книги, стомачни, среќа, деца, готвење... тој камера има... се снима... тој е реален на клипот колку насмевката на Северина на бродот... снима , па монтира, па буста, па плаќа, па имаат екипи - оние најубавине... не си тоа ти! Ти што немаш време да се издепилираш... ти се споредуваш со нив... батали тоа! Нит ти треба- ни па е тоа среќа.

Хрватска за нас отсекогаш била поскапа од Грција ама едно е Јадранско море е друго е тоа водата околу краците. Но, со текот на годините, тие малку напред, ние малку назад и јазот станува преголем. Не е скапо само за нас. Поевтина риба има во Словенија, Шпанија, Италија и Португалија, сирење и јајца во Франција и Германија, млечните производи се поевтини во Шведска а за неверувањето е дека ии алкохолот во Хрватска е поскап и од Данска.