На прашањето како е задоволен од животот, човекот како од пушка одговара: Презадоволен! А потоа додава дека во моментов, нема подобра држава од Босна, и за живот и за работа и за ќеифи. Постои само еден гео-детал кој треба да се знае за приказната да биде комплетна.

Во фото финиш на процесот во Лондон од кој зависи дали Асанж ќе биде екстрадиран и ќе скапе во американски затвор, Едвард Сноуден го упати следниов апел “До секој политичар и новинар (ви рековме?): Не можете да го спасите Навални. Но Асанж сè уште можете. Ако молчите сега, кога можете да влијаете на исходот, никогаш не ви било до принципи, само сте се надевале на аплаузи“.

Благодарејќи на поплавата од подкасти која потсетува на некогашната манија за отворање „пица на парче“, “скара на кило“ или “салатари“ (искрено им посакуваме да не завршат така), се појави и нешто што малкуцка замирисува на нашата најомилена емисија на просторите на екс Ју, феноменалната „Ноќна мора“ на Жељко Малнар. Мотивите им се различни од оние на Шева, Јаран, Брацо и компанија, ама нивото е тоа.

Како и секој мал јазик, македонскиот се наоѓа на ветрометина на разни удари. Копиљациве зборат на оној хибриден македонски/англиски како што некогаш зборуваа само нашите гастарбајтери па им се ругавме, сè помал е интересот за проучување на јазикот (прашајте на Филилошки), на Бугарине никако да им пројде меракот... Наспроти сето тоа, јазикот ни е жив и секогаш при јазик. Само треба да се создаде ситуација која ќе го оживее.

Пазете како говедото неписмено раскажува како си поминал на фестивал во Виница (дебилот погрешно ја кажува). Таму да ти било глупо како во нивен Пирот (јер он е растен на Еби роуд) па немале да му платат па му понудиле некоја (а саатот не бил Ролекс, види богати), па после оделе кај родителите па им се собрале пари. Не ги знаеме „менаџерите“ од „Винице“ кои говново ги руга, ама НИЕ на клоци би ги дигале.