Ако епското патешествие на нашата коментаторска легенда од Скопје до Хелсинки со фиќо е расказ кој заслужува документарец, тогаш уште минимум еден дел заслужува она што ќе го чуете во продолжение. Нема секој новинар можност и привилегија да раскажува за дружби, пријателства, соработки или средби со имиња како Стјепан Бобек, Вишњевац, Аце Русевски, Болт, Лазо Лечиќ, Миљан Миљаниќ, Буштур.

За македонската коментаторска легенда може да се сними документарец во повеќе делови, а најдолгиот дел треба биде само за патувањето на Европското првенство во кошарка 1967-ма. Претворете се во уши.

Првиот ги удри темелите во Крањ, вториот ги коментираше двата гола на Пандев против Шпанија на Градски, а третиот историското реми против Англија. А да е само тоа.

По половина век работа како спортски новинар и коментатор, Зоран Михајлов дочека да не го пуштат на стадион каде отишол да известува. Немал акредитација за мечот Вардар – Борец. Таа што им ја покажал од АИПС со која има влезено на Ел Класико не важела.