Сте запишале во тефтерче, сте врзале конче за прст, сте се заколнале дека ќе запамтите. Па сепак, нештото едноставно ви се слизнало од ум - сте заборавиле нечиј роденден, да пренесете информација, просто да свртите телефон. Ново истражување ви го наоѓа оправдувањето коешто ви е потребно.

„Минатото е вовед“, вели Шекспир во својата драма „Бура“, во смисла на тоа дека во минатото се содржат никулците на она што се случува, или би требало да се случува во сегашноста. Тоа „би требало“ во контекст на пандемијата сепак не го имаме научено од историјата.

Конкретната категорија е: работи кои намерно сакаш да ги заборавиш, и излегува дека за нив мозокот повеќе се напнува отколку за работи што сакаш да ги запаметиш, ама не смее да се претера.

Ингрид Бергман велеше дека среќата е составена од добро здравје и лоша меморија. Науката потврдува за последново, дознавајќи дека мозокот активно работи на тоа да заборави некои работи.