162 години стара слика на австриски aвтор деновиве го разбранува интернет затоа што девојката прикажана на неа наводно држи - смартфон. Koj знае како ќе ги толкуваат денешните слики луѓето од иднината. 

Не знаеме за вас, ама ние полека но сигурно го губиме трпението за телефонски разговори. Од непотребни воведни поздрави, до она бесконечно „ај“-„епа ок“-„ај“ на крајот кој никако да настапи, чувствуваме дека од таков вид епски муабети во ера на чет и мејл веќе нема потреба. Ама изгледа разговорот со глас сепак има некои предности.

Детската фасцинација од тоа да свртиш телефон и да чуеш глас од другата страна постои и денес, но целата постапка сега е толку олеснета, а мобилните толку достапни, што возбудата бргу спласнува. Во „наше време" беше поинаку.

Телефонот - знаете оној апарат на којшто го ставате увото за да зборувате со некого - станува излишен во ера на други формaти на комуникација. Терминот изгледа треба да се ревидира, бидејќи тој веќе не го подразбира истото што и во времето кога тоа беше единствениот начин да чуеш нечиј глас, и тоа само откако ќе ја изговориш магичната формула: „Ало, Миле, ми текна".

„Секој здрав човек би можел да издржи без храна два дена - но не и без поезија", пишува Бодлер. Сега, благодарение на Музејот на современа уметност во Њујорк, до животно важните стихови можете да дојдете само со едно вртење телефон.