Една од последиците на психолошки тешкиот период кој го живееме е тоа што нашите соништа станаа поживописни и повознемирувачки. Сега еден лондонски музеј повикува волонтери да му ги раскажат.

Малку време требаше да помине од пандемијата, па луѓе низ целиот свет да почнат да известуваат дека нивните соништа станале поживописни, побизарни од обично. Истражувачите се обидуваат да објаснат зошто.

Фотографот Крис де Бод, во соработка со организацијата „Спасете ги децата“, тргнал да визуелизира соништа. Речиси ниту едно од децата со кои разговарал не било прашано до тогаш што е тоа по што мечтае, што го посакува. Детските желби се трогателно мали - доволно е да можеш да се грижиш за растенија, и да возиш такси. 

Има луѓе кои кога ќе тргнеш да им раскажуваш сон почнуваат да превртуваат со очи и ја прават онаа „поштеди ме“ фаца. Она што тие не го разбираат е дека со тоа што ја намалуваат вредноста на овие нарации и самите се лишуваат од одлична можност.

При крајот на 2017 од печат излезе „Инсомнични сништа: експерименти со времето“, резултат на обидот на славниот писател да си ги запише и протолкува соништата и да ја тестира својата теорија дека времето може да тече и наназад.

Денов почна со чуден сон. Во него сум на лаптоп и кликам „рифреш“ за нов сон. Толку ми е смешно што се будам. Кој знае како би изгледало кога тоа би можело да се претстави во 3Д. Всушност, тоа веќе се прави. Само што барем засега резултатот ни од далеку не може да се спореди со поетиката на соништата.

Луј Дарже, командант во француската војска, бил уверен дека со поставување фотографска плоча над челото може да регистрира што се случува во човечкиот ум. Неговиот обид за научно издржана „мисловна фотографија“ не успеале, но сепак извршиле влијание врз современите напори во оваа смисла.

Рок Морин, предавач по психологија на Сити колеџ во Њујорк, има започнато интересен проект - Светски атлас на соништа. Преку социјалните мрежи тој собира сништа на луѓе од цела планета, и се обидува да најде нешто заедничко во нив, и на ниво на култура, и на ниво на човечка потсвест.

Фелини освен со режија се занимавал и со сликарство. Прво цртал карикатури на филмски ѕвезди. Потоа во дневниот весник „Доменика дел Кориере" објавувал стрипови, а кон крајот на 1930-тите станал уредник на популарното сатирично списание „Марко Аурелие". Но сепак најинтересни се цртежите од неговите сништа, кои во моментов се изложени во Ријека.