Помеѓу сите нешта кои пандемијата ги доведува во прашање се и наставните програми, во случајов по јазик и литература. Дали обврзните книги и содржини треба да бидат огледало на животот на младите, или параван кој го крие она што навистина им се случува? 

Вчера, 16.7, на 77 години, почина Џорџ А. Ромеро, режисер на aнтологискиот „Ноќ на живите мртовци“. Но иако повеќето некролози го слават како филмски автор, тој е многу повеќе од тоа - изумител на феномен кој ја инфицираше целата поп култура со идејата за воскреснувањето која, за разлика од онаа христијанската, не носи ништо добро.

Можеби е заради неговиот карактеристичен мустаќ, или е до фактот дека зборувал во афоризми лесни за цитирање, ама Ниче е еден од најзастапените филозофи во поп-културата. Истовремено е и најнесфатениот.

Ништо против пародизирањето наука и вицкасто играње со филозофски идеи. Ама каде е невидливата граница после која обидот интелектуалецот да подаде рака кон масовната култура всушност станува тривијализација и вулгаризација на интелектуалноста?

Во културолошка смисла Ленон е фигура со колосално симболично значење - никој подобро не ја отсликува нарцисоидноста на модерна Британија. Оттаму, иронично е што токму овој човек ја има напишано „Замисли", песна со наводно визионерски идеи за подобар свет, вели нова книга на еден британски историчар.

Научната фантастика е полна со имиња на непостоечки планети и вонземски видови. Но такви има и во поп-културата, често пати со сатирична конотација, доволно слични за да асоцираат на земјите и местата на коишто вистински се однесуваат, или барем неодоливо потсетуваат.