Левицата во 60-тите ја прифати политиката на идентитети (човекови права на црнците, правата на ЛГБТ итн). Истовремено се оддалечи од работничките движења и стана технократска, идеолошки неутрална (види: Тони Блер). Со тоа левицата ја изгуби универзалноста и доведе до атомизација и фрагментација на самата себеси. Денес ѝ е потребна обединувачка тема, да се најде себеси со глобална визија.