Во август 2013, пред да оди на одмор со другарите Џејмс Хауелс од Велс решава да ја расчисти својата домашна канцеларија. Собира секакви ситници расфрлани наоколу, од хартии и документи, до компјутерски кабли, расипан маус и еден хард-диск од некој негов стар Дел лаптоп. Девет години подоцна, Хауелс се уште се обидува да дојде до дискот.

Се простира на површина од 40 фудбалски игралишта, висока е 63 метри (отприлика колку зграда од 20 ката), треба да расте по 10 метра годишно и догодина да го надмине Таџ Махал, и е штетна за сите што живеат во радиус од 5 километри.

Северниот италијански град Павија има два главни проблема: распространето палење на нелегално фрлено ѓубре и повисока стапка на рак од кога и да е. И ова може да е коинциденција, ама тешко.

Имаш град со 7,4 милиони луѓе (4-ти на свет по густина на население), многу ограничена територија, околу 225 хектари вкупна површина на сите депонии и реколта од 15.000 тони отпад на ден. Во ваква равенка, резултатот е – веќе нема место на депонии.

Покрај целиот отпад што е логично и човечки да се создаде, само 1% од ѓубрето на Швеѓаните завршува на депонии. И не, не го чуваат дома.