Ова е најгенијалниот почеток на една изјава, вредна за мимови, графити и гоблени. Ја дава еден прекрасен лик кој со ококорени очи, искрено, замислено и пред сè насекирано ги одмерува шансите да отиде сè во бестрага и планетата да пукне на два дела. Дечкото се секира за метеор но првенствено за она што го прави Северна Кореја. Видете ја таа искреност, небаре од неговата проценка стварно зависи иднината на човештвото.

Едно од најбугарските видеа на сите времиња. Бугари скокаат по крстот во базен, при што попот, освен стандардното цимање на кандидатите, првиот пат прејако го фрли крстот и го промаши објектот. Но, да не раскажуваме ние, за да не расипеме. Некој Србин во дванаесет точки одлично ја има сумирано кратката содржина на овој видео клип во форма на синопсис.

Српска анти-масонска аргументација за името „ЉуБчо“

Малку што вистински разбираме во овие згуснати изјави на Митра Македонката (што не ни е проблем да сме од нејзина). Првичното прашање до неа беше дали е за или против социјалните мрежи. Митреа е против ама не заради ова или она туку затоа што се нејзини и бара да ѝ бидат вратени. Првенствено Твитер ама па и Гугл. Капак на сè, Митра Македонката е Бугарка.

Кичот и шундот не се теми со кои баш сега и баш нам ни се паднаа. Еве дебата на таа тема од пред повеќе од половина век (1968-ма). Денес би се кукало како со шундот ни ја трујат публиката, ама тогаш се имало муда па и публиката не била поштедена. „Некој може да го чита Достоевски а да го занима само дали кнезот Мишкин ќе се ожени“, закуцува режисерот Душан Макавеев.

Конечно некој ќар од математика.

Генијална сцена: првиот балван на Република Српска, Милорад Додик, објаснува зошто ја пеел песната „Пукни зоро“ и како тоа било погрешно разбрано, бидејќи таа песна ја пееле српски војници на Кајмакчалан, и тоа не кога оделе, туку кога се враќале од војна...Сето тоа го гледа и не може да се изначуди Роберт Пешут, познат како Мањифико, инаку комплетен автор на „Пукни зоро.“

Емисија „Млади“ емитувана последниот ден на 1981 година. Немања тогаш беше Емир, денешниот цивил од Мокра Гора тогаш бил војник во ЈНА и кажува како би требало да изгледа телевизиски дочек на Нова година. Би почнал со фудбалска утакмица Европа- Америка, па пренос од излет на Месечината, пред полноќ да се ѕирне некоја светска револуција, а после филм и џез, сабајлето би се дочекало на мали голчиња во неговата уличка.

Среќаваат повозрасен човек на англиските улици, скроз пицнат и брендиран. Испаѓа дека е Бугарин кој 25 години е таму и се занимава со столарија. Ама, за разлика од глупите локалци кои се далдисани да штедат, тој знае дека животот е прекраток за такви срања, па се части само со светски познати марки и врвен квалитет. „Ако сам не се тинтраш, онда си сјебан,“ им порачува братот.

Миќко Љубичиќ (Индексово радио позориште, Пљиж...) е урнебесно и барокно раскошно талентиран човек. Овојпат ја препеал прочуената „Не дај се, Инес“, го скинал Раде Шербеџија један кроз један и ја посветил поемата на Алекс, тоест Александар Вучиќ. Политички совршено избрусена порака за неприкосновениот владетел на Србија, „простачино и племиќу мој“. 

„Доктор Лаза Лазаревиќ“ е клиника за психијатриски болести во Белград.