Пред пар дена, државната изборна комисија на Хрватска објави листа од осум претседателски кандидати кои ќе се тркаат на претстојните избори. Еден од нив е Нико Токиќ Картело, 58 години, од Загреб, бизнисмен, сопруг, татко и емотивец. Прво што направи беа две работи: се расплака од радост и низ солзи, на мајка му ѝ порача: Мајко, успеав, ќе бидам кандидат, ќе бидам претседател на Република Хрватска!

Да, тоа е едно од безбројните блесави прашања кои му се поставуваат на Елведин Пезиќ а овој со најголема сериозност им одговара, толкувајќи им го Куранот. Додуша, ние првпат разбравме и дека чупање веѓи не му било по воља на Алах (зошто, побогу?) ама сега тема е оној простор меѓу нив. Може, галантно дозволува Елведин, ама стриктно во средина, да не се забегува лево - десно!

Солун (е наш) конечно доби метро на кое за 9,6 километри дадоа ѓавол ипол пари (три милијарди евра) а се градеше цели 38 години. Некои враголани за два дена го хакнаа. Втората работа, Бојко Борисов се чалами дека тој една станица од софиското метро ја правел за 26-40 милиони а Грциве ги чинело по 300 милиони комад.

Нај-нај сетапот на Топ Листа, кога Ѓуро (со мрежа на косата), Неле и Минка седат во дневна и јадат бабури. Тема: воздухот и колку Сараево е зaгадено, на што инсистира Минка („у три сам га воде прала“) а цреповите имаат поинакво гледање (скопски: ене им го Водно па нека трчаат). Крајот стандарден, со мудрост од Арсла (бог) која, во случај да не ја дослушувате, гласи: „Прдно Махмут, не може се дахнут“. Нема, нема појаки будали!   

За Небојша Милошевиќ од една недојдија во Србија се вели дека има 203 квоциент на интелигенција. Уште кога бил во војска имал три патенти, за неговите изуми била заинтересирана НАСА, ги има подобрувано југословенските тенкови, го има смислено оној „ретардер“ кој го користат тешките возила и осмислено менувачот на Југо. Живее во куќа која сам ја изградил, со пензија пет пати помала од националната.

Каков прекрасен каламбур и постомодернистичко фузирање на неспоиви светови! Од една страна го имате Раде Шербеџија со неговиот сонорен глас и драматична театралност, овековечени со онаа негова легендардна изведба на „Не дај се, Инес“, а од друга, Кристијан Голубовиќ, некогашен белградски кримос а потоа станар во имбецилни реални шоуа и забавувач на масите со своите „ловечки“ приказни и претерувања. Сакаме турнеја!

Прилогот започнува со фамозната реплика на Џон Сноу од мега популарната серија Игра на тронови. Веднаш потоа почнуваат исто така препознатливите звуци од серијата, но овојпат, отсвирени на хармоника. А каде е хармоника, тука настанува пресврт. После тоа прилогот почнува да замирисува на, од други места, познати сцени.