Порано по брзината со која човек ја завршувал таа работа, луѓе оценувале дал е вреден или не. Денес таму се скрола, се пуши... српскиов сељак се чуди дали e отидени на софра или на серење. Па замислува како би било тоа кај него, во нужникот позади куќа (според старото правило, не можеш и да јадеш и да сереш под ист покрив). Пет цигари таму да испушиш, во несвест ќе паднеш. Пишурија.

Точно е дека актуелните протести и блокади стануваат сè помасовни (бахат каков што е, Вучиќ на почетокот ги исмешеваше дека нему и коктелите му се помасовни) но имал тој и помасовни протести, па умеел да ги издише (со онаква разрока опозиција, јака ствар). Но, ако вака почнува да зборува една Јована Јеремиќ, која непогрешливо го осеќа пулсот на народот а досега беше беспоговорен мегафон на владејачките наративи, тогаш можеби работата е врвка. 

Одамна трае дуелот меѓу Милорад Додик кој ја држи власта во Република Српска и Драшко Станивуковиќ, кој им го одзема бастионот Бања Лука. По одлуката на владата на РС да го намали приходот од ДДВ за Бања Лука за околу шест милиони марки, Станивуковиќ тргна во контра: на владините институции им се кине греењето и уличното осветлување а владиниот паркинг за 300 коли се затвора и се прогласува пешачка зона, за функционерите да пуштат нога.

По којзнае кој пат, Белград деновиве е блокиран. Како и со секоја блокада, секогаш имате две страни. Едната се оние што не можат да стигнат кај што наумиле, а другата оние кои се чудат на себичноста на овие првите кои само своето гајле си го гледаат. Тоа обично звучи вака:

Со Свети Никола почнува убиствена серија софри и пијанки на кои се јаде и пие како да нема утре. Овој Божиќ, оној Божиќ, Нова година, втор ден Нова година, Бадници, паричиња, Василици, реприза на Нова година, Водици... Месец дена во годината, со најголема страст и задоволство се убиваме на овој калориско-алкохолен маратон што значи дека на 10 години, ние цела една година губиме на тоа. Е, јеби га.

Песната на Ариза е љубовна, под-жанр: изневереност. Џони е тој што шара а Ариза пати, со повремени идеи да извади калаш. Со задоволство ќе ве препуштиме на спотот на песната во која таа ѝ се жали на мајка ѝ дека Џони ја вара со - Лазо! Зошто го правиме ова? Ви пишавме во наслов, за да се дотепаме. Ах, кога ќе се сетиме дека на времето некои се скандализираа од „Retko te viđam sа devojkama“.

На нашата чуденка „Како ли се раѓаат идеи за вакви умотворби?“, по повод песната на Христијан Божиков Кико - Нашата фирма, читател ни пишува, не се раѓаат, туку доаѓаат. Од исток. Па ни ја пушта „Най-добрата фирма“ на извесен Стораро и уште поизвесен Џамајката. Гледате, со Бугарија немаме ни автопат ни железница, па сепак шкартот нема никаков проблем за слободен проток. Добра вест: бугарската песна е полоша!

Ликови во оваа сторија се прочуените Назиф Гљива и Шериф Коњевиќ. Ако првпат слушате за нив, јбг. Сепак, тоа е само културолошки хендикеп кој не пречи да се ужива во сочноста на раскажувањето на Назиф Гљива и неговиот карактеролошки опис на Шериф Коњевиќ. Партали! Можете да замислите некој од овдешната естрада вака шеретски да заведува со оговарање колега? Не можете.