„Мира Алексиќ“ звучи како нешто што е предодредено да стане певаљка. Не бегајќи од ваквата своја судба, Мира Алексиќ ја опева својата еманципација, од фазата „родила сум му ќерку и сина и служила као веш машина“до „жена фатална“ (нејасно како дошла до тој заклучок). А оној нејзиниот копук, освен што Мира слушнала дека кова клинки наоколу (што не е потврдено), попи ММА шамар само затоа што најде влакно. Перо Деформеро? Нервозни поштар? Да.   

Илон Маск ги прави оние ракетине што можат да се вратат назад, Кинезине имаат 3Д принтер кој прави компплетна функционална куќа за само три дена, Јапонцине растураат со IoT (Internet of Things). Каде е Балканот? Дали Тесла беше последниот генијалец кој излезе од овие простори за да го осветли светот? Не. Сега кога светот е осветлен, тој треба малку и да се задими.

За момент да ве потсетиме на феноменалните Астерикс и Обеликс и на волшебниот напиток кој го подготвуваше Гетафикс од кој Галите стануваа непобедливи. Легендата велеше дека дебелиот Обеликс како мал има паднато во казан со магичниот напиток па не мора да ја обновува дозата. Имаме човек кој има паднато во малку поинаков казан, со вијагра.

Александар Вучиќ и неговите се во вечна во војна со Н1 и Нова (и обратно). Од тие причини, новинар на Н1 го прашува последниот градоначалник на Белград, СНС-овецот Александар Шапиќ дали воопшто смее да му постави прашање. - Се разбира дека може, Србија е слободна земја, одговара Шапиќ и потоа сериозно го сослушува. Прашањето е малку подолго, ама вреди да се дојде до крајот, заради одговорот на поранешниот ватерполист.

Шармантниот и умен Лане Гутовиќ почина на респиратор, во екот на пандемијата. Неговата најстара ќерка решaва да сподели што се случувало таа среда. Надлежната сестра ѝ рекла дека тој ден нема посети а и во каква состојба е татко ѝ, подобро да не го види таков. Но, истиот тој ден, сестрата внесува кај него две лица кои не се во сродство со Лане и сега тие се сведоци на неговиот тестамент. Има и трет сведок, самата сестра. Па није ваљда??  

Потпорните балвани на кои почива српскиот наратив за Косово, на Ѓинѓиќ му имаат доделено трајна улога на предавник. Не ќе да е така и имаме пишувано за тоа (ќе ве потсетиме). Но Ѓинѓиќ не ја вразумуваше само домашната јаност и ѝ предочуваше да внимава што посакува, туку пробуваше и на странците да им предочи каква опасна врата отвораат со нивната авантура за независно Косово. Џабе.

Србија со децении и се чини сè подлабоко се закопува во фамозните ровови на Првата Србија (небањатите, оние на Вучиќ) и Втора Србија (напредните, про-ЕУ), иако, после еден разочарувачки пораз на опозицијата, Теофил Панчиќ резигнирано напиша: „Да си признаеме, не постои втора Србија“.

Порано се знаеше. Имаше два празника, 8-ми март, 29 ноември и готово. За 8 март ќе купиш мирис, онаков, на куглица, а за 29-ти ќе се ушикаш на свиоњокољ, ќе испиеш литар крв и ќе се сториш Носферату, никој не смее да ти пријде да те праша нешто. Денес е друго...

Азијат од Австралија нагазува на старото (чуј старо- античко!) минско поле, дали Александар Македонски бил Грк. Заклучува дека не баш, со оглед на проблемите со Олимписките игри, на кои можеле да учествуваат само Хелени, а не и варвари. Очекувано, му се з'гнуваат Грци, некои од нив убедени дека е платен така да зборува. Глупи едни, ние парите за Митилинеос ги чуваме.