Долго време, концептот на жонглирање со повеќе задачи одеднаш беше добро за во CV. На некој начин, колку повеќе топчиња фаќаш без да се збуниш, толку си појак пред друштво, колеги и надредени. Ова веќе не важи.

Привидот е дека правиш мултитаскинг, додека во пракса ти не вршиш повеќе од една работа во исто време туку само брзо се префрлаш од една на друга, и баш ова префрлањето е тоа што те истоштува.

Способноста да се работат повеќе работи истовремено, порано беше идеал и за луѓето и за нивните работодавци. Но, откако интернетот тоа го направи не само лесно туку и доминантен модел на однесување во кој човек прави триста чуда а ништо не сработува, време е да се обучуваме во обратна насока.

За тие што мислат дека се добри во мултитаскинг, читајте ова: истражувањата се речиси едногласни, што е ретко во социјалните науки, и тие велат дека луѓето кои хронично практикуваат на мултитаскинг во основа се ужасни во секакви видови на когнитивни задачи, вклучувајќи го и мултитаскингот.