Во 2006, на ученици од едно средно училиште во Њујорк им била дадена задача да си ја тестираат моќта на убедување преку пишуван текст - да натераат некој од нивните омилени автори да го посети школото. Испратиле многу писма, но им одговорил само еден.

Вонегат во 1960 имал 38 години, два објавени романа и биографија која успеал да ја зипува во два пасуса нудејќи му се како волонтер на тогашниот кандидат за претседател, сенаторот Џон Ф. Кенеди. Една реченица во неа е посебно шармантна.

Во Букбокс, а и во off.net, често пристигнуваат текстови на читатели кои од нас бараат мислење за тоа што го напишале, дали „вреди" да се пишува, како „треба" тоа да се прави.

Пивата на Rogue Ales (нешто како пива за никаквеци) и до сега биле познати по експериментите со вкусовите на пивата, кои се ноќна мора за ортодоксните пивопии, a радост за останатите. Ама сега решиле во пивото да замешаат и книжевност. Буквално.

Неодамна беше објавена за фановите долго очекуваната збирка преписки на Курт Вонегат, со неговите пријатели, колеги и читатели. Зборуваме за време кога луѓето навистина пишувале писма, во кои навистина нешто кажувале. А Вонегат има што да каже, дури и кога зборува за сосема обични работи.

Како вљубеник во интерпункцијата и во сето она што таа може да го стори овој текст ептен ме бендиса. Тој се однесува на едно „копиле" од знак, ни точка ни запирка, кој може и тоа како да биде креативно употребен, ако се најде во вистинските раце.