Дете на мигранти од Конго, капитенот на белгиската фудбалска репрезентација и на англискиот лидер Манчестер Сити важи за еден од најинтелегните играчи на денешницата. Не го занимаваат шарени копачки и фризури со гел, туку нешто далеку подлабоко.

Денес, кога славиме 26 бурни години независна Македонија, човек ќе си рече дека тоа е кратко време за градење на некакви цврсти колективни ставови кон што и да е. Но дека таков консензус по некои прашања сепак постои, и дека тие се и со многу подлабоки корени, покажува оваа народна приказна, чија експериментално изведена поука е: не биди глуп да бидеш интелектуалец. 

Луѓето кои специјализираат во анализирање идеи најчесто се екстремно атипични во нивните општества. Во статистичка смисла тие се необични суштества, фрикови. Во ова помагаат и популистите, кои ги прогласуваат интелектуалците (особено оние кои нема да ги придобијат за нивните каузи) за арогантни и себични „изроди“, кои се вон овој свет. Aма можеби вториве, колку и да претеруваат, се всушност во право.