Аргентина, како и голем број други земји е луда по фудбалот, но истовремено и длабоко социјално поделена. Насилството е рутински дел од натпреварите, нешто што Борхес, самиот Аргентинец, го нарекол „ужасна идеја на супермацијата“. Нему му било тешко да ја оддели навивачката култура од самата игра, па еднаш изјавил - секако на ужас на неговите сограѓани - дека фудбалот и глупоста се исти, затоа што обете се популарни.

Во едно од неговите антологиски дела, „Вавилонската библиотека", Борхес пишува за таков збир на книги кој ги содржи сите можни наслови, и е извор на бескрајна среќа. Тоа е едeн од најдобрите мисловни експерименти во филозофската фикција, но сега е и дигитална реалност.

Постојат куп изреки кои како „бисери на мудроста" масовно се споделуваат на интернет. Како поздрави и честитки се испраќаат и цели песни или кратки раскази. Но дали тој-и-тој навистина го напишал тоа-и-тоа, и зошто е тоа важно?

Во Саутбенк во Лондон, еден од водечките центри на уметност во Европа, е поставена инсталација од 250.000 книги. Ај што се многу, туку и обликот кој го формираат е прилично необичен.