Под око ќе нè гледаа а и ние нив и сите ќе се правевме дека не го правиме тоа. Всушност, сите ги чекавме сентишите кога секој прав сплиќанец кој држи до себе, на избраничката на срцето свое, мрзливо ќе ѝ пријдеше и, како да не му е гајле, ќе кажеше: „Ќе играш?“ Потоа избраничката, правејќи се дека ѝ е уште помалку гајле, ќе кажеше „Е, ајде“.