Откако го изгледа видеово за едно мало генијалче, родител се пожали: „Она моено, на три години уште верува дека кака чоколадо“. А малово ептен, ептен надарено. На 14 месеци веќе ги знае сите букви од азбуката и знае да множи (?), и не само што обожава планети, знае и од што се создадени.  Ќе знае како е да си оглупен дури кога ќе дојде време првпат да се заљуби. 

Држави и економисти по светов не можат да се изначудат и доакаат врз основа на кои критериуми Доналд Трамп ги одредува трговските тарифи кои им ги наметнува на другите. Добар дел од нив се убедени дека има тука голем волунтаризам, согласно табиетот на Трамп. За да ги замолчи, тој до последен детал ја откри софистициранарата формула по која го казнува светот. Ах, каков шалабајзер.... 

Дечкото ја претворил својата соба во комплетна реплика на купе од воз. Наместо џам ставил телевизор на кој му врти соодветна видео снимка. Не е само тоа, внимавал на сите можни елементи и детали, потребни да мисли дека е на пат па може малку и да попие. А ако претера (а ќе претера), може да го скроти погледот и да прилегне. Наш дечко на тие години не ни знае како изгледа купе. 

Дедо Фаустино е италијанска верзија на маченикот со погана уста од околината на Лесковац кого го обожаваме (ако неодамна имате паднато од Марс: Да ве запознаеме со Драги Црни). И двајцата се со краток фитил, и двајцата си патат од својот подмладок, и на двајцата главна одбрана им се сочните пцовки. Ако за Драги најдрагоцена работа на светот е нафтата, за Фаустино тоа е пршутата. А внук му го знае тоа.

Тинејџерка решава да ги праша своите татко и мајка за која особина што таа ја има од другиот родител им е криво. Таткото ја закопа одговарајќи ѝ дека не му се свиѓа тоа што многу зборува, ко мајка ѝ. Но, допрва следува главното закопување, и за малата а особено за таткото, бидејќи на ред за одговарање на истото прашање доаѓа мајката.    

Тишината знае непријатно да прозвучи во ТВ програма. Тоа го знаат оние кои во живо готват пред камера и немаат првилегија во монтажа да им ги скастрат вишоците. Баш затоа некогаш се двајца, за да има простор за муабет. Овој кутриов е сам па додека шпагетите омекнуваат, решава да ја пополни празнината со приказна од детството, кога со другарче собирале пари. Не само што не е хепиенд туку пазете каков крај е тоа.      

По 7 месечна потрага, Квентин Тарантино помислил дека никој на светоц нема да може да ја одигра како што тој замислил улогата на нацистот Ханс Ланда во Inglourious Basterds. Tогаш на кастинг доаѓа Кристоф Волц и од прва убодува сè: акцентот, тонот на сценарио, тензијата која ја носи ликот. На крај, тотално доминира во сцените. Само што, кариерата не изгледала отсекогаш така сјајно.

Сечење големо дрво во населено место е крајно деликатна операција, особено ако дрвото е до некоја куќа па може да направи голема беља. Потребно е знаење и умеење како и прецизно одредување на засеците од кои зависи дали дрвото ќе падне на безбедна страна или ќе направи џумбус. Еве една екипа зналци кои ИЗГЛЕДААТ дека знаат што прават. 

Во аналогните времиња, секоја генерација имаше по некој слаткасто-кисел прашок во кесичка, наменет првенствено со него да направиш сок, но многу поинтересно беше тој да се лиже од рака. За некои генерации тоа беше Гринго, за други Степ Лајт...Па онда лижеш Гринго од боровница додека јазикот не ти стане модар како на чау-чау куче. И денес постои таков мерак, многу пофенси и многу-многу поскап. 

Пробајте следниот вовед да го замислите со глас на Сер Дејвид Атенбороу: Мажјакот спокојно лежи во својот природен хабитус. Попладне е, најаден е и напиен, треба само да му пружи услови на својот дигестивен тракт да го процесира амбициозниот товар. Тој спокој го прекинува добро познат глас. Готово е со раатот. Не му останува ништо друго освен вешто да се изгуби од видокругот на неговиот архи-непријател. Успева, не му е првпат.    

Кога во авионите беше дозволено пушење, воздухот се менувал со свеж воздух на секои три минути. По забраната, авиокомпаниите успеваат да заштедат значајни 6% од трошоците за гориво затоа што користат половина свеж воздух, половина рециклиран воздух, зголемувајќи го нивото на јаглерод диоксид кој патниците го дишат. Можеби полесно ќе закачите вирус, ама па нема да бидете „замирисани.“

Медиуми знаат да забетонираат јаки стереотипи за некои земји и луѓе кои потоа се одржуваат долго време. Не беше толку одамна кога во очите на западната, првенствено американска јавност, за Балканците се веруваше дека ние овде јадеме живи деца и од прв до последен сме ужасни варвари. И за Иран, веројатно првата асоцијација е дека тоа таму е сè верски затуцано и забулено од глава до петици. 

Трој Хоки е господин човек: така изгледа, така звучи, така се понаша. Личи на карактер излезен од рецепција на "Тhe Grand Budapest Hotel“ а звучи како оние декадентни реплики во филмовите на Тарантино. Оди по улица и со еден раскошен вокабулар, им дели комплименти на оние со кои се разминува. Што за облекувањето, што за нивниот став и општ впечаток. Аристократска позитива.

„Кажаа на телевизија“ со години и децении се користеше како клучен доказ за вистинитоса на некоја приказна или податок. Да не се лажеме, и денес тоа важи во големи аналогни кругови. Интернетот не е ништо подобар, со оглед на неговата масовност. Глупиот и површен конзумент нит памти кај видел нешто нит кој го кажал тоа. Видел тој на интернет. Дипфејкот допрва ќе ги збудали и таквите, а и нас со нив.

Кај нас пензионери прашуваат само за цени, за лекови и за градски превоз. Овој пензиониран таксист го прашаа за музика и побараа да препознае некои песни. Одличен. Полн со познавања од музика и со приказни поврзани со неа. Така се старее. А не само да се јавуваат по утрински емисии и да прашуваат „мисли ли оваа држава на народот?“

Кога човек ќе помисли дека не може да го почитува Принц повеќе отколку што веќе го почитува, заради целата музика што ја направи и целиот фраерлук што го носеше во себе, ќе се појави некој детал што дополнително ќе го појача тој респоект. Оние богати бадијалџики (пре)Кардашијанки си раскажуваат спомени кога Ким Кардашијан се качила на сцена на концерт на Принц, а овој фино лепо ја набркал. Е, не.

Каков неочекуван податок и споредба е ова. Денешниот просечен Американец е подебел од просечна американска свиња! Просечен маж во САД има 28% масти а просечната жена 40 проценти. Од друга страна, просечната свиња во Америка има меѓу 15 и 25 проценти масти. За квоциентите на интелигенција, во некоја друга прилика.

Лижењето на капачето од јогурт, во Јапонија се смета за непристојна работа. Ако го направиш тоа дома на астал, мама може да ти ја даде една попреку. Ама пошто воспитните процеси знаат да траат долго и не секогаш да ги дадат посакуваните резултати, Јапонците и овој проблем со решиле со технологија: смислиле капаче кое лизга, за да нема што да лижеш. 

Таман кога вика дека „Господ не може да те разочара“, на Витни Дејвис во едно подкаст интервју ѝ се случува веројатно најнепријатната работа што може да ѝ се случи на една жена - ѝ паѓа периката позади кауч. Ама таа толку шармантно го преживува овој лузерски момент, што тоа се претвора во права победа. Водителот се изрика од смеење и си го продолжи животот за неколку години. И ние исто.

За клипанов веруваат дека е реинкарнација на Сатја Саи Баба, индискиот гуру и мистик (оној што вадеше вибути од ракав) кој почина во 2011 година и предвидуваше кога и каде пак ќе се роди. Сатја и за себе викаше дека е реинкарнација на Ширди Саи Баба, а следниот, Према, ќе биде „трета мајка“. И додека следбениците чекаат да гукне некое јако пророштво и му ги масираат ноџињата, дечкото лагано си одвиткува чоколатце. Цут.

Интересна и многу веројатна перспектива на одењето во кино во догледна иднина. Денес треба само да го одберете филмот кој сакате да го гледате. Тогаш ќе ве прашаат како денес за месото или зеленчукот, дали сакате регуларна или органска верзија. Кога ќе ја слушнете разликата во цената, јасно е што ќе одберете. Но, тоа нема да биде последното прашање. Уа, шнајдери!

Мартин Сонеборн е германски пратеник во Европскиот парламент и го покажа најдоброто од себе во неговата основна професија, сатиричар и екс уредник на магазинот Титаник. Нагази на надмената Естонка Каја Калас, шефица на европската дипломатија која ги има споделено своите мудри проценки дури и за ситуацијата во Куба. Каков лик е таа Калас? Жена која има напишано помпезна автобиографска книга на цели 432 страници. Мислиш Черчил е. 

Денот во Виетнам почнува несфатливо рано. Луѓето стануваат в зори и масовно одат на плажа, на јога и гимнастика, за да се растегнат и да се брцнат во море пред да почнат горештините. Во пет и дваесет сабајле веќе врие. Во пет и четириесет почнуваат од досада да се закопуваат во песок. Бурек или чорба ни на повидок. Температурата на морето во зима е 20, летно време 29 степени.

Запираат на улица вистински господин човек, возрасен Италијанец, среден од глава до петици. Спастрена брада, пура, мантил, вратоврска во соодветна комбинација. А таму долу, на петиците, се разбира, кожни чевли во кожа боја. Само што, врз, нив - натнати калјачи! Оние гуменине што селаните ги ставаат кога цапаат по калливите ниви и дворишта. Кул.