Манца Измајлова, со рускиот државен филмски симфониски оркестар и хорот на Капела Јурлова, во халата на Московската филхармонија. 

Не е ни сдсм ни вмро ни сјо ни никој од тој оток кој метастазира по нашите животи. Овие се многу, многу посуштински. Оладете пијачка, направите некое мезе и со блиските играјте сред дневна како улави. Јер на смртна постела никој се нема пожалено што не гледал повеќе вести. 

По десет и кусур години како тера форматов и сите негови мутации, на раб со невозможно е да ти извадат нешто ново што искрено ќе те воодушеви. Е па, дечково.

Во некоја идна реконструкција на денес темелно погазената гордост во врска со македонското (нормална гордост, без напнување), изгледа ќе мора да се тргне од далеку. Самида (Три сестри) е музичка формација на Дамла, Јудум и Тамара Сахин, три сестри чиј татко е познат музичар а чија изведба ѕвони како билбил. Ја пеат „Севдалино, детелино“.

Пазете го овој стих „Как јадете само салати, мајка ви да еба - Илуминати! “ Инаку, Ицо во единица време исфрла повеќе зборови отколку што човечко уво може да прими. Ама, има вежбанка и за тоа. 

Ауууу, каква епизода е па ова! Треба да се освои носечката композиција на Игра на тронови. Во коалицијата се ко-креаторот на серијата Ден Вајс, Том Морело (Aудиослејв/RATM), Скот Јан (Антракс), Нуњо Бетенкорт (Екстрим), Бред Пеисли (кантри музичар) и авторот на саундтракот Рамин Џавади. Од оружје имаат гитари. Дали ја освоија? Вака Дани со она змејот не го беше спржила градот!

Мрежа компјутери со вештачка интелигенција хранеле со кантри хитови и онда, од сето она што го научила, машината извадила своја песна (отсвирена и отпеана од луѓе). Насловот на вештачко- интелигентниот кантри хит е ‘You Can’t Take My Door’ што е само мал увид во „генијалноста“ на целиот текст.

Чат-пат некоја екипа од градов знае да освежи и да исфрли нешто што е нормално, модерно, пиц-пец во музичка и продукциска смисла. Уште ако се најде нов лик, ете ти радости. Андреа Коевска е од музичката орбита на Масевски и, ќе чуете, може да стане следниот вокален ѕвер на сцената. И плус спотот е цут.

Кој ќе помислеше дека нешто такво какво што е К-попот може да стане глобален феномен. Еден хибриден жанр со блесави песнички, инфантилни мелодии и ретард стихови, сето тоа дречаво стилизирано и просто - неиздржливо. Ама машинеријата толку го има увежбано секој детал од таа приказна (до тоа која сенка за очи за кој пазар е најдобра), што овој музички злостор веќе е станат франшиза.

Ако знаете дека песната за Рамо се вика „Рамо, Рамо“, тогаш ви е разбирливо што оваа песна која Мухарем Сербезовски со полна душа ја пее за Скопје, се вика „Скопје, Скопје“. Пазете го вие тој текст, пазете ја вие таа љубов! На човек да му падне срам што заборавил да сака.

Знае да свири клавир како да има 6 години, a се труди да свири како да има 30 години (или која и да е возраста кога луѓе најмногу се трудат).

Како се прави Smаck My Bitch Up од Prodigy, во популарниот музички секвенцер Ableton. Дел по дел, парче по парче, семпл по семпл, комплетна 10 минутна вивисекција.

За оние кои свират на нешто ова е една од попотресните работи кои ќе ја видат. Јер таквите знаат дека кога ќе те фати свиреж, тoa не те напушта дур мрдаш. А веројатно и 40 дена после тоа.

The Queen's Cartoonists се шарен њујоршки бенд (тапанарот е, на пример, од Бугарија) кои решаваат да свират еден жанр кој е ѓаволски тешко да го изведуваш во живо. Ќе го пуштат Попај и го свират.

По кратка пауза од 20 и кусур години, еве ти ги нив со нова песна. Па уште и добра, јака, асфалтна, како некогаш. Го зачувале стариот оган, уиграни како што ги памтиме. Енко ја гони песната во галоп, Сецко не ѝ дава да мрдне ни лево ни десно. Дечки, има да се рокаат газови на ова во живо!

Марко, Ирина, Олена и Нина. Се викаат ДахаБраха (отприлика Натиго/Дајмиго), доаѓаат од Киев и својата музика ја дефинираат како етно-хаос. И тоа каков хаос! Одамна некој вака не нè запрепастил. Урнебесно интересно.

Легендарната Шила (од бандата на Принц) и легендарниот Кoпланд (од Полис) си кажуваат гачки за ритамот, особено фанк ритамот. „Го обликуваш воздухот меѓу ударите,“ вика Копланд. „Важно е да знаеш кога да не удриш“, вика Шила.

Во Форум во Инглвуд, ЛА, деновиве се собра жестока екипа за да му оддадат слава и пар почесни акорди на човекот во чиј глас, распослан во четири октави, чудесно се мешаа свила и шмиргла. „I Am The Highway“ се викаше концерот и собравме пар свирки и фотки од него.

На веќе неколку генерации, ова од Нирвана од прва им асоцира на младешкиот дух, неговото бунтовништво, отпорот кон капиталистичкиот и конзумеристички свет, итн, итн. Ох, иронијо. Во коренот на песната стои парфем за тинејџерки при што Кобејн нема абер за тоа. А откако „Тин Спирит“ станува мега хит, парфемот почнува да се продава како алва. Капитализaм, многу заебана институција. 

Најголемите поп хитови во Америка во 2018 година, вешто скоцкани во еден мешап на DJ Earworm. Во песната има 25 ставки, ние успеавме да препознаеме 5. Проверете сами колку сте среќно неупатени во она што се слуува на големата сцена.

„I cannot believe this is the end (oh no). I still feel your love inside me. I still sing your words. I make a wish as your star falls...“ Ако мислите дека се ова стихови од некоја лигушка љубовна песна, точно е. Само што овде субјектот не е девојка, дечко или трансџендер, туку факинг Велика Британија и нејзината одлука да излезе од романтичната врска со ЕУ.

Пред точно 14 години на интернет осамна „Нума, нума“ едно од оригиналните вирални видеа (што е посебен подвиг во време кога Јутјуб се уште не постои). Додека содржината му е чиста идиотштина, она што е дражесто околу него е што потсетува на времиња кога немаше семоќни социјални мрежи кои го следат и продаваат секој твој клик и интерес, кога деновите не ги минуваш зјапајќи во екранот на мобилниот, и кога технологијата беше само алатка а не зависност.

„Jingle Bells“ отпеана на ромски, сосе трилерчиња, сосе сликички од преубави деца. Чујте ја песната и кога ќе ги видите на раскрсница да бришат шофершајбна, или на маса да ви продаваат жижици, дајте некој денар и прашајте се „Do they know it's Christmas time?“

Позамашна збирка сочни филмски навреди и пцовки, вешто накалемени на една разиграна денс матрица. Оф, оф, фак офф.