Нотиравме кога битолски деца трчаа по Даниел Кајмаковски и белградски по некој гејмер, редно е да нотираме и кога предмет на детската возбуденост е Која од Дисциплина кичме а повод, една-две лекции кои не треба да се заборават. 

Над Тит-Ток деновиве кружи еден баук, баукот на советските музички спотови од 80-тите години. Духовите на непотребната носталгија ги повикаа група (денешни) тинејџери кои решиле да го реконструираат естетскиот модел на тогашните видео записи. И тоа изгледа и одлично и одвратно.

Штета што Бетовен не можеше баш најубаво да ја слушне својата Петта симфонија, ама уште по штета е што не може да ја види. Ова е толку добро направено што човек ќе помисли дека прво ја направиле анимацијата па после го ангажирале Лудвига да компонира саундтрак.

Најчестата верзија за потеклото и мотивот на "Sound of Silence" на Сајмон и Гарфанкел, е дека е коментар на атмосферата после убиството на Кенеди. Ах, банални времиња. Дури кога ќе се измонтира со актуелните прикази од празните градови (сцените се Њујорк, Сан Франциско, Будимпешта, Париз и кинеската четврт во Чикаго) таа песна (во верзија на Disturbed) ја добива својата вистински морничава атмосфера.

Ожујско пиво многу махерски го твикнале глобално познатиот слоган за седење дома па под шифра „Останете во гајба“ финансираат „мозаични“ свирки на хрватски рокери. Повелете саат време јако пржење со прекрасните заебанти од Ријека.  

Гитаристот на Квин е од оние познати кои деновиве прават нешто од домашна изолација за да ги забават своите фанови и да ги држат позитивни. Последно реши да свири на претходно отсвирена подлога (исто од себе), нешто за кое вика дека е „стара школа“ а го нема пробано половина век. Песната е ФБИ, хит на Шедоус од 1960-та.

Некоја снимка од некој роденден од некаде во Америка со некој бенд и некој пејач со мерак на „Let's Get It On“. Ништо од ова ни приближно не најавува колку е добар декото.

Жителите на Бамберг лагодно сместен во северна Баварија, уште полагодно во некој полуопуштен карантин, излегуваат на тераси за да ги поздрават и окуражат сите жители на Италија кои со недели се во рововска битка со ковид-19, со една од најпартизанските песни на сите времиња „Bella Ciao“

Италијански тенор кој како и другите се наоѓа во домашна изолација, решава преку балкон да го направи тоа што најдобро го знае, на комшиите да им подели малку музика и љубов, со својот глас и боговската арија на Пучини.

Освен што вода е штетна да ти влезе во кондура, излезе дека е бескорисна и во чаша. Затоа со ракија е сосема подруго.

Кога Лејди Гага последен пат објави поп/диско албум, Тејлор Свифт уште беше кантри пејачка а Били Ејлиш немаше запишано средно. А кога сите мислат дека ќе направи цик, таа прави цак. Кралицата на медиумското внимание се враќа на стариот терен за да покаже дека и натаму е алфа женка. Со спот снимен на Ајфон.

Шарлот Обери била кинисана да фати лондонско метро за да се сретне со пријателка, кога новинар со микрофон во рака ја подзапира и ја предизвикува да ја продолжи песната „Shallow“ на Гага и Купер. Шеесет милиони Јутјуб прегледи подоцна....

Темата деновиве е актуелна по веста дека Јосипа Лисац заработила тужба поради нејзината интерпретација на хрватска химна на инаугурцијата на Зоран Милановиќ. Прв кој изгоре на таква тема беше Хозе Фелицијано пред половина век.

Бејбиметал е еден јапонски бенд произведен со продуцентски инженеринг кој има песна Хендбенгер, една од оние песни кои после не можеш да ги „отчуеш“ (текстот: хедобан, хедобан, хедобан, татата....). А World Order e седумчлен состав чиј основач едно време баталува боречки вештини и решава со овие да денсаат по улици, прецизни ко роботи. И имаат 164 милиони прегледи на Јутјуб. Доста е информации.

„Пред некој ден жен ми ја чешаше грб и ајде да помогнам кога таму -  тетоважа која првпат ја гледам! Тоа ви кажува колку често имаме секс“, ја најави Пит Таузенд песната „Tattoo“ на акустична свирка во лондонскиот клуб Призма со која The Who одбележаa 50 годишнина од нивниот клучен концерт на Универзитетот во Лидс. Песната ја немаат свирено 12 години. 

Концерт на Нирвана во Миље, Италија (близу границата со Словенија) во 1991 година. Бендот стандардно отвора со “Smells Like Teen Spirit” но претходно, басисот Крис Новоселиќ го најавува бендот на начин кој само на Курт Кобеин не му бил јасен. Знаејќи дека во публика се главно Словенци и Хрвати, а тие знаат дека им е земјак, Крис ја отвора свирката со легендарно: „Добра вечер, ние сме Бијело дугме“.

Хрватскиот град кој отсекогаш бил рокерски е европска престолнина на културата во 2020 година. Тоа го прославија со една импозантна, пост-индустриска, хард-кор изведба на Бела Чао. Домашните фејкери  - „оние кои со Бела Чао на своите медени усни го крчеа својот пат кон државното ухлебување“ - откако дојдоа на позиција да решаваат нешто, го донесоа Дино Мерлин.

Точно пред една деценија Деми Ловато си ја кажа желбата, решеноста и заветот - дека еден ден има да ја испее националната химна на Супербол па мајка јана. После 10 години реализира перфектно: го отвори Супербол 2020 пеејќи чисто, моќно и самоуверено, патем знаејќи го целиот текст. 

После полувремињата на бледиот Тимберлејк и очајните Марун Фајв, откако на Супербол 2020 ќе ги одгледа Шакира и особено Џенифер Лопез, двете енергетски бомби кои кријат латино „чардаш во тие убави нозе“, човек може само да каже -  женско си е женско.

Рокерите обично се како оние гусани тавчиња. Kолку повеќе километража имаат зад себе, толку подобро изгледаат (со исклучоци како Аксл Роуз или Дејвид Ковердејл кои изгледаат како овенати лезбејки). Сепак, убаво е човек да се потсети дека и најлутите рок вокали како покоен Крис Корнел некогаш биле млади, мазни и малку нервозни на сцена. Получасовна свирка на Саундгарден во продавница за плочи во 1989 ходина.  

Роден е пред почетокот на Втората светска војна, во 1938 година. 55 години е во брак со Клаудија Мори, имаат три деца. Изгледа и звучи овака:

Пијанистка излегува на сцена и дури таму сфаќа дека цело време се подготвувала за погрешен настап. Како и да е, на нејзе ѝ доаѓа редот. Сè што ќе отсвири го прави од сеќавање, и го прави без ниту една грешка.

После сите глобални срања, локални неподносливости, национални порази, тенчењето на нервите и заморот кој сето тоа го носи, ќе дојдеме ли и ние еден ден во ваков зен?

Грозно забавно е деновиве околу новогодишната свирка на Дино Мерлин во Скопје. Некои кои никогаш не го ни слушале ни мирисале, деновиве го тетовираат на своите социјални акаунти, споделувајќи стихови од негови песни. И обратно, некои кои неговата музика баш ги цима, го ругаат затоа што беше донесен од другата банда. Најпоштени беа илјадниците кои отидоа на плоштад заради Дино Мерлин и илјадниците кои не отидоа на плоштад заради Дино Мерлин. А поштено е и ние да се потсетиме на некои наши стари љубови.