Веројатно нема поголем контраст меѓу британскиот рок на Квин од 70-тите години и традиционалната капа хака на Маорите од Нов Зеланд. Па сепак, музика е тоа, ил се дирну, ил се не додирну. 

Се вика Том Карди. Тренерка, синдикалка, мустаќ, сајзери, ритам, фраерлук. Пазете како ја билда неизвесноста додека да дојде до рефренот.

Преживување на летните хитови секогаш е трауматично искуство. Кога се враќаат после неколку години и пак стануваат хитови, тоа е скроз неиздржливо. Но, ако веќе некоја се враќа, подобро нека с враќа оваа, отколку, да речеме, Ламбада. Се викаа Пешн фрут а песната е Рига Динг Донг Сонг. Од 1999 година.

На вашингтонскиот свадбен бен Сикспенс им требаа 45 години ама сепак дочекаа да станат музичка сензација, откако некој ја откри, реставрира и објави на Јутјуб нивната изведба на Боемска рапсодија. Квин во живо никогаш  ја немаат вака изведено, сосе сите делови а без технолошки финти. Tезгаџиски прецизни и винтажни до коска. 

На Никита Михалков, човекот од чиј филм заслужено изгубивме на Оскар (не затоа што нашиот „Пред дождот“ беше слаб туку затоа што неговиот „Изгорени од сонцето“ беше предобар) му ја свират главната тема на неговиот филм од насловот (од 1974 година). Боговски добро. А стариот знае што е музика, татко му ја има пишувано химната на Советскиот сојуз.

Васко може да ви остави впечаток на човек кој бааги зборува. Ама па, кога ќе видиш колку е вреден и тоа вреден без државни субвенции и лигавења, и кога ќе видиш колку музика прави и тоа колку добра музика прави, ти иде да го најдеш и да му кажеш: Збори ми Васе колку сакаш!

Аријана Гранде и Џејмс Корден, песната се вика „Нема веќе локдаун“. Бљуц.

На ваков наслов ние би трзнале на химничната London Calling на Клеш, на меланхолијата на ‘A Rainy Night In Soho’ од Пoугс и евентуално на Џем. Ама има уште, и тоа добри. Напомена: „Hong Kong Garden“ na Сијукси ен д Баншис не е грешка, инспирирана е од ќумез за брза кинеска храна од лондонското предградие Чизлхрст.

Сè што треба да знаете за нумерата „Кокаина“ е содржано во еден Јутјуб коментар: "Доста ставате хејт коментари, не можу сви да ги лајкну“.

Мислевме еден читател не ни ја видел статијата „Има ли песна“ па ни го праќа видеото со измузичареното маче кое го имаме преслушано катаљарда пати. Ама не, ни пратил како тоа изгледа со засилување од неколкумина музичари од различни страни на светот. Прејако. Ни следуваат нова катаљарда слушања.

15 години одлежано 26 минутно парче виртуозен прог-рок инструментал. Во екипата се Дионис Стратров (бас и програмирање тапани), Бобан Василевски (гитара) и Петар Лукиќ (клавијатури). И сите играат во напад! Само најхрабрите ќе издржат до крај.  

Младиот охридски шаман на гитара, Дамјан Пејчиновски, ја отсвирува Бела Чао во десет различни гитарски стилови. Кој од кој поинтересен и позабавен. Алал, момче. Какви сè погани усти ја извалкаа оваа песна, ќе треба долго вака да ја плакнеме.

Дружината ја свири „Ако умрам ил загинам“ среде улица во Њу Орлеанс. Инаструментално, мислиш спремни се секој момент од некоја од тие кафаните да излезе Јонче Христовски и уште еднаш да замафта со сакото.

Во чест на сите оние кои околу себе наоѓаат музика дури и во најнеочекувани детали кои за останатите остануваат само неважни секојдневни фусноти. Знаат ли таквите колку се благословени?

Веќе ги замислуваме оние безумни мк талибанци како викаат: аман бе со тие југоносталгии, сфрј-а, звонка богдани и слични пропаганди отрови за валкање на чистиот македонски мозок. Така, така...  

Некој собир во центарот на Лос Анџелес од минатиот месец и тоа на тема панк свирка. Иако некако сетапот за ова се очекува да е некој мувлосан клуб што се наоѓа во слично студеникаво, влажна, мувлосана клима, публиката е скроз автентична (модерно) панкерска.

Како се појави со обработка на I Walk the Line, многумина вреснаа дека во младиот Ендрју Логан Хенсли се има префрлено духот на Џони Кеш! Малиот е скроз добар (особено што е ладен-шприцер и што трепка бавно), ама ај да не претеруваме. А и да е вистина, треба да е среќен што во него се префрлил духот, а не јетрата на Кеш.

Кога Лудвиг Ван Бетовен имал онострано провидение, го има напишано моќното дело Миса Солемнис. Во слична ситуација, некој наш дошол до просветление дека велигденската миса на Џина Папас Џокси лежи на речиси секоја песна на Нели Фуртадо. Тоа е таа генијалност, не знаеш во која форма ќе се појави. 

20 години да ти поминале од Weapon Of Choice на Фетбој Слим (издадена е 21 април 2001 година), песна со еден од најфраерските спотови евер. Режијата е на Спајк Џонз а фраерот Кристофер Вокен. Знаете ли дека пред да стане глумец, Вокен бил денсер во музички театар? Јубилејно, во 4К.

Фронтменот на Рамштајн извади соло песна испеана на руски јазик. Музиката и текстот се на покојните руски автори Никита Богословски и Евгениј Долматовски. Нејасно е дали е соло парче или најава на нов албум, ама „Саканиот град“ покажува дека тоа рускиот јазик ги омекнува и најтврдокорните гласни жици.

Немаме многу да ви кажеме за дечкото (само пар референци: Аномалија натива, продуцент на Бонус трака) освен дека е скроз добар, занимлив и свеж, со рефрен кој лесно влегува меѓу чеканот и наковалната и една супер комбинација од брич стихови и ритам кој ве тера да ги мрдате куковите & дуповите. Замислете го Мирко Субвенција, ама да го бива. Ок, ок, многу бараме од вас.

За сите оние кои познаваат некого кој порано бил лут металец а подоцна животот (домашни забави, шабански кафани, пијани слави) го натерале да забега во нешто похардкор, еден прекрасен богохулен мешап од Дип Парпл и Аца Лукас. Миксот првенствено е посветен на тој непознат пријател но нека слушнат и оние силни активисти кои се испозакачија на буџетски ухлеби, како на нормално уво му звучни нивното шизофрено препелкање.

Утешно е кога ќе чуеш дека дури и на Џегер му е исто како на тебе во пандемија па братски сочувствуваш кога ти се исповеда дека од досада учел ТикТок денсови, почнувал да готви и го пиздел фејк звукот од трибини на спортски утакмици (и немал што да облече?). Сето тоа спржено со гитари, бас и бубњеви на Дејв Грол. Eazy Sleazy, пандемискa соло песна на 77 годишниот рокер, првa после 2017.

Со музика за 60 филмови, 50 серии, 600 спотови и 300 часа телевизиска музика, звукот на Зоран Симјановиќ е чипиран во сите оние кои растеле или следеле југословенска кинематографија. Со музиката за „Сјај во очите“ добива награда во Монте Карло, победувајќи го Енио Мориконе. Во 1983 година, заедно со Ив Монтан, станува почесен граѓанин на Валенсија. Симјановиќ почина во Белград, заразен од коронавирус.