Ринго Стар и Џорџ Харисон се досаѓаат, вториов зева, Ленон уште не е дојден на проба. Пол Макартни дрнда по басот, нема уште ништо опипливо меѓу жиците. Само 45 секунди подоцна, Макартни ја има Get Beck! Ежење.

Ја знаете „Jump“ од Ван Хален, така? Тоа полетно, тоа пржи со енергија, тоа стварно те гони да се раскокаш. Ама, така е додека е свирена во дур. Кога истата песна ќе се стави во мол, насловот ѝ е некако повеќе „Lay Down and Cry me a River“.

Кога веќе можеше да најде музика во звук од маче, амали или војници, не е многу чудно што Кифнес успеал да најде музика и во - песна на Карлеуша. Не директно туку преку некој црногорски двоглас. Лошо, ама, тоа е.

Последиот пат гоп имавме кога придружуваше воени единици во строев чекор, па му ставивме наслов „Метал, и сè е подобро“. Сега пошто Јоко Оно е во прашање, не оди таков наслов. Се изнамачи дечкото да најде некаква музика во тоа нејзино врескање од кое се добива рак на уши.

Да се потсетиме што е концертна рок атмосфера, пошто уши ни пресушија во пандемијава. Се чекаат Грин деј во Хајд парк, 2017. Додека дојде бендот, на луѓето им пуштаат Боемска рапсодија од Квин. Кој не се наежи, цел живот во локдауни да си ужива. 

„The minor falls, the major lifts“ подучуваше стариот Леонард Коен и нема поточно од тоа. Слушнете како меланхолично звучи една од најведрите и најполетни песни на сите времиња, кога е отсвирена во мол. 

Да чуете две мирнодопски воени видеа. Едно обично, едно заметалено.

Кога во април годинава објавивме дека Линдеман има песна на руски, пишавме дека „тоа рускиот јазик ги омекнува и најтврдокорните гласни жици“. Неколку месеци подоцна, ете го ѕверот од Рамштајн на Црвениот плоштад, во придружба на три различни воени оркестри. Така се освојува Москва, а не ко оној глупион Хитлер.

"Sweet Dreams (Are Made of This)" e песна од Јуритмикс, од 1983 година. Ни Дејв Стјуарт ни Ени Ленкојс веројатно никогаш не помислил дека таа песна може да се изведе со дузина најразлични електрични апарати.

Елвис ја пее и ја свири на пијано Unchained Melody, непосредно откако песната била снимена и неколку месеци пред да почине. Брефта и се бори за здив, ама гласот не попушта. 

Барселона Џипси Балкан Оркестра ја изведуваат „Македонско девојче“ пред некоја година, во Минхен. Убаво е. Ко да сме го имале ова на сајт ама ко да не ни е доста од вакви облоги, особено откако по рани ќе ни загребат некои наши богови кои - којзнае за кој курац - се спремни да нè поздравуваат со она име кое не само што не помина на референдум туку се зацементира со гласови на луѓе криминално носени од притвор.

Том Морело од Реиџ со распалени и зажарени гитари а бензин на огнот со своите гласови додаваат Брус Спрингстин и Еди Ведер. Пржење!

Оваа верзија досега не е слушната. Изведена е во април 1968 година, во Карусел Болрум (Грејтефул Дед едно време го држеа местото) и според Кеш, тоа бил еден од најинтимните концерти кои ги имал.

Завршница на новогодишниот концерт на Танец во 2011 година. Пред само десет години. Како мислат дека таа емоција која ќе ја почуствувате овде ќе можат да ја закопаат со нивниот гмизавлук?

Веројатно нема поголем контраст меѓу британскиот рок на Квин од 70-тите години и традиционалната капа хака на Маорите од Нов Зеланд. Па сепак, музика е тоа, ил се дирну, ил се не додирну. 

Се вика Том Карди. Тренерка, синдикалка, мустаќ, сајзери, ритам, фраерлук. Пазете како ја билда неизвесноста додека да дојде до рефренот.

Преживување на летните хитови секогаш е трауматично искуство. Кога се враќаат после неколку години и пак стануваат хитови, тоа е скроз неиздржливо. Но, ако веќе некоја се враќа, подобро нека с враќа оваа, отколку, да речеме, Ламбада. Се викаа Пешн фрут а песната е Рига Динг Донг Сонг. Од 1999 година.

На вашингтонскиот свадбен бен Сикспенс им требаа 45 години ама сепак дочекаа да станат музичка сензација, откако некој ја откри, реставрира и објави на Јутјуб нивната изведба на Боемска рапсодија. Квин во живо никогаш  ја немаат вака изведено, сосе сите делови а без технолошки финти. Tезгаџиски прецизни и винтажни до коска. 

На Никита Михалков, човекот од чиј филм заслужено изгубивме на Оскар (не затоа што нашиот „Пред дождот“ беше слаб туку затоа што неговиот „Изгорени од сонцето“ беше предобар) му ја свират главната тема на неговиот филм од насловот (од 1974 година). Боговски добро. А стариот знае што е музика, татко му ја има пишувано химната на Советскиот сојуз.

Васко може да ви остави впечаток на човек кој бааги зборува. Ама па, кога ќе видиш колку е вреден и тоа вреден без државни субвенции и лигавења, и кога ќе видиш колку музика прави и тоа колку добра музика прави, ти иде да го најдеш и да му кажеш: Збори ми Васе колку сакаш!

Аријана Гранде и Џејмс Корден, песната се вика „Нема веќе локдаун“. Бљуц.

На ваков наслов ние би трзнале на химничната London Calling на Клеш, на меланхолијата на ‘A Rainy Night In Soho’ од Пoугс и евентуално на Џем. Ама има уште, и тоа добри. Напомена: „Hong Kong Garden“ na Сијукси ен д Баншис не е грешка, инспирирана е од ќумез за брза кинеска храна од лондонското предградие Чизлхрст.

Сè што треба да знаете за нумерата „Кокаина“ е содржано во еден Јутјуб коментар: "Доста ставате хејт коментари, не можу сви да ги лајкну“.

Мислевме еден читател не ни ја видел статијата „Има ли песна“ па ни го праќа видеото со измузичареното маче кое го имаме преслушано катаљарда пати. Ама не, ни пратил како тоа изгледа со засилување од неколкумина музичари од различни страни на светот. Прејако. Ни следуваат нова катаљарда слушања.