Позната е сериозноста и контемплативноста на македонската џез-публика (само по себе цепки кога е тоа дифолтно и очекувано глумење). Од друга страна, Корејците сосема поинаку се примаат на џез.   

Ариех и Гил се и крвни и духовни и музички браќа. Сакаат да ги разбијат стереотипите за нивната вера и можат да се најдат на улица, како проповедаат Пинк Флојд, Битлси, Клептон....

Да се разбереме, авторот на музика има право да живее од својот труд, како што тоа го прави и фурнаџијата од лебот или програмерот од својата апликација: Друго прашање е што поради цивилизациската дупка во која се најдовме, пиратеријата беше нашата единствена врска со тоа што се прави во светот, во областа на филмот, музиката и порнографијата. ОК. And now something completely different.

Аца Лукас, Цеца, Стоја ....  

Групата се вика Faith No More. Песната се вика Cone Of Shame (од албумот Sol Invictus). Режисерот на видео спотот се вика Гоце Цветановски. Локацијата се вика Македонија.

Две хармоники и женски глас. Тоа е доволно да бидете вовлечени во оваа песна, заебана ко ладна Неретва. Другар што ја пробал песната на само, со нешто алкохол во близина, така се има дроб направено, со денови не можеше на себе да си дојде. Тие се викаат Диванхана, таа се вика Емина, другарот е од Битола.

Надвор веќе ги препознаваат како една од најдобрите музички екипи од Балканот. Играат офанзивно, никогаш не пимплаат за да чуваат резултат, не кукаат дали судијата е фер. Даваат голови. Бернајс пропаганда. Имаат нов видео спот за песната "Повеќе". Кликни за "повеќе". 

Благодарејќи на старата маалска 2Д технологија (Другари Душмани), до нас допре песна од една хонгконшка пејачка по име Винг. Бидејќи сме многу мазо, ја слушавме додека крв не ни потече од уши. А бидејќи сме по малку и садо, ви ја пуштаме и вам. Ако Белопета не ја донесе во Скопје, стварно е шконтар.   

Тони Базил е американска пејачка, музичарка, кореограф, денсер, режисер.... Тоа што во моментов треба да го знаете за неа е дека е родена во септември 1943 и дека денес има 72 години. Сè друго што треба да знаете за неа денес, го имате во следното видео.

Ете го тазе спотот за песната Рубин на Баклава, единствената и затоа драгоцена македонска група која го негува жанрот "народно, а забавно". И овојпат се љубовни и разиграни и преубави. Чујте, почујте. 

Стариот мајстор Рајко Грлиќ изгледа пак направил добар филм, „Уставот на Република Хрватска“ пред една недела победи на фестивалот во Монтреал. Така е кога се знае да се одберат вистински соработници: сценарио Анте Томиќ, музика Дуке Бојаџиев. Најпремиерно на свет ви ја нудиме одјавната, која морничаво добро ја изведува Јосипа Лисац. Ако се плашите од длабочини, не влегувајте во песната.

Еден ист мотив се цепа низ поп-музиката на денешницава. Нејасно е дали ова е ефект на стадото или пак едни те исти професионални корпоративни автори си го тераат теркот што очигледно функционира добро. Ама, брате, не се трпи.

Дупла и затоа што имаше многу добра музика и затоа што во некогашна Југославија не се препејуваа регионални ноубадис (како денес во Македонија) туку најкурентни имиња од Запад. Не дека во таа држава имаше недостаток од авторска музика туку колку да им правиме лиги на Бугари, Романци и останатиот источен јад кои не можеа да припарат до нормална музика а не па да ја обработуваат. Пуштај, уживај и плачи си во себе.

Да ѕирнеме накратко што се случува на алтернативната сцена на Белорусија. ТТ-34 и спотот за нивната песна Пиздец. Обидите за споредба со овдешната сцена ќе ве фрлат во тежок сентиш.

По некои разликата е во музиката што ја користат и текстовите што ги вадат, по други разликата е во тоа што новите рапери не треба да постојат.

Пред погрешно да се сфатиме, авторот на монтажите нагласува дека: целта на спотовите не е нечие вреѓање или омаловажување.

Металика на 18 ноември го објавува својот прв албум по 8 години, Hardwired ... to Self Destruct. Ќе биде двоен диск и ќе има 12 песни. Прва песна на албумот е Hardwired, и ја пуштија за да држи до премиерата. Љуто, кратко и брзо.

Ѕверот свири на истата гитара со нацртани Хиповци цели 28 години (додуша со 10-тина сменети вратови). На времето и тој го барал "оној звук што го бараш и секогаш за малку ти бега," ама конечно го баталил тоа и сфатил дека е губење време. Важност на опремата - нула проценти.

Пак Чезена, пак 1.000 музичари, пак една песна, пак да не ти се верува како божествено моќно ова изгледа. Минатиот пат беа Фу Фајтерс на репертоар, сега се Вајт Страјпс.

Прашање: Како Б.Б. Кинг менува пукната жица на гитарата? Одговор: Додека свири.

Ако судите по нивниот изглед, ќе ги мислите за пијани фудбалски навивачи. А оно скроз различно. И добро.

Мајкл Стајп, Деби Хари, Пери Фaрел, оној од Флејминг липс, Синди Лопер... и нивните реминисценции што им значел Боуви. За Кет Пауер, тој претставувал 'мајчинска фигура во чудна смисла'.

Аргументот е на теоретичар на музика, и по него треба да се прекине со еден од најдобрите начини за губење време - расправање за која музика е подобра. Ставот е само џабе се расправате, затоа што во основа целата е иста, и ако ти се слуша, слушај и не ја замарај околината.

Пред некој ден го имавме во Канада како пее дует со еден уличен музичар. Сега е во Манчестер, истиот сетап, само не е дует, туку соло ја изведува "Kiss From A Rose".