Девојката има два гласа. Еден за зборување, друг за пеење. Ако ја слушнете како зборува, а зборува пискаво, пријателски би ја советувале да не ни проба да пее. Ама кога нема да послуша и сепак ќе запеее, слушате едно сосема ново, моќно грло. Жирито на Американски идол беше комплетно разоружано.

Оваа сцена од Last Waltz, апсолутно феноменалниот документарец на Мартин Скорсезе за концерното одјавување на The Band (веројатно најспремниот рокенрол организам на сите времиња) е позната како гитарскиот дуел меѓу Ерик Клептон и Роби Робертсон (драгоцен музичар кој почина деновиве на 80 годишна возраст). Само што не се работи за никаков дуел меѓу Ерик и Роби.

Електроникос фантастикос е јапонски проект на вљубеници во музика, електроника и електрични апарати за домаќинство. Свират на што им дојде по рака, прават инструментални франкенштајни, знаат маст да им вадат на баркод читачи. Нешто како вонбрачно дете на Крафтверк и Блу Мен Груп. 

Безвремената арија од Турандот на Пучини, популаризирана од Павароти и Трите тенори, и натаму знае да наежи, особено на крешендото со она прочуено “Vincerò!” (Ќе победам). Во организација на КласикФМ, пред 5.000 луѓе, тоа беспрекорно го изведе Американецот Мајкл Спајрес, кој е и баритон и тенор. Оркестарот е на Англиската национална опера а диригент Пол Даниел.

Фасцинантни делови од филмот „Sympathy for the Devil’ (1968) на покоен Жан Лик Годар, за тоа како е раѓана, брусена, пеглана и шмирглана легендарната песна на Стоунси, процес во кој секој инструмент, миц-по миц, си доаѓа на место. Да го чуете Џегер на почетокот како ја пее,  добронамерно би му рекле дека нема баш песна тука. Ама, како што знаете, Ѓаволот си доаѓа по своето....

Еден драгоцено топол момент од снимањето на „We Are the World“ (САД за Африка) во 1985 година, кога на присутниот крем на американската музика спонтано им дојде да му направат чест на Хари Белафонте, пејачот кој деновиве почина на убави 96 години живот. Фалиш Америко, кога си ваква.

Прцање со стереотипноста на музиката и особено текстовите на бендот од Даблин кој некогаш донесе свежина но потоа стана некако преголем а Боно почна пресериозно да ја сфаќа својата улога во животот на оваа планета (мада, оној последниот албум со катаљарда преработени нивни песни добро ни легна). Дечкото го сконтал „рецептот“ на песните, плус фацата му е ултра-меланхолична.

Со „Мама - ШЧ“ ријечките враголани Лет 3 победија на Дора и ќе ја претставуваат Хрватска на Евровизија 2023. Благодарејќи на Логин и една мала но упорна лоби група за нив, многупати ги имаме гледано и во Македонија.  Лет 3 се прекрасни будалетини кои беа „шокантни“ уште кога на Евровизија се носеа пуловерчиња. Едвај чекаме. „Мама - ШЧ“, бе! 

Уште кога со Џорџ Харисон ги вежбале основните рокенрол акорди, на Пол Макартни му се има бендисано една хармонија од класичната музика, за која не ни знаел како се вика. По некое време, дошол момент тоа (Буре во Е-мол од Бах) да биде „прошверцувано“ во “Blackbird” од Белиот албум. Генијалности.

Ќерка ја снима својата дементна мајка како е „своја на своето“ само кога ќе седне на пијано и беспрекорно ќе ги свири Шопен и Бетовен. Старата има 92 години, Алцахјмер кој прогресира и ова е една од ретките работи што умее да ги прави сама.  

На неколкумина едноставни луѓе од племиња надвор од западната орбита, им ја пуштаат „Hurt“ на Трент Резнор, во нејзината најдобра форма, онаа на Џони Кеш (нема песна што тој ја има обработено а да не е подобра од оригиналот). Одвреме навреме им го паузираат спотот, да им објаснат текст и контекст. Наравоучение: од кое и племе да си, Џони Кеш ќе те дирне.  

Група деца сакаат со песна да ги честитаат божиќните празници. Не се тоа млади од Беверли хилс или од некое кремкасто приватно школо кај што имаат посебни курсеви за вежбање емпатија. Ова е многу подиректно и пооргански.

Песната се раѓа во 1994 во Скопје. Ја пишува најдобриот скопски поет Џовани (на органите познат како Јовица Ивановски), после цели 29 години таа излегува од фиока и се сели за Белград, од каде со додаден шмек од Ема & Џими и Јулија Кастелучи, се враќа во родниот град, со спот - омаж за Скопје, градот кој не престанува да ги инспирира и збунува луѓето кои живеат во него.

Назад во 2009 година. БиБиСи решаваат во програма да ги имаат и Рејџ. Ама, ги потсетуваат дека ќе одат во живо, дека се работи за пригодна божиќна програма и затоа, да нема некое пцуење или некои безобразни зборови. Еве како изгледаше и звучеше епилогот.

Еден од најдобрите кавери кои можете да ги најдете на интернет, засекогаш. Малите ја рокаат Пеинкилер, од Џудас Прист. Поголема кине гитара (почекајте да го чуете солото) ама помалата е со оној најпрекрасен и искрен детски пркос, што, јас полоша да не сум? А не да не е полоша туку е махер.

Бааги надреална сцена: Фу Фајтерс и Рик Естли, заедно ја изведуваат „онаа неговата“. Грол и пајташите еднаш виделе дека и него го има на лајнап, во соблекувална ја навежбале песната и му рекле, ја научивме да ја свириме, сакаш со нас? „Фак, јес!“, рекол дечкото. 

Музиката нема да го спаси светов ама па ни олеснува да го поднесуваме. Чујте ја и погледнете оваа мешана лепота: бахреинскиот музичар Мохамед ал Бахри и неговата дружина „Распеани чаршафи со карирани капачиња од тегла“ (шала, Арапи, шала), ја изведуваат "No Woman, no Cry" од Боб Марли. Цут.

‘Sunflower’ на Пост Малоун и Све Ли стана највисоко сертифицираната песна на сите времиња, соопшти асоцијација на музичката индустрија RIAА. Песната која оригинално беше издадена како дел од саундракот на Спајдермен филмот „Into the Spider-Verse“ станала 17 пати платинеста! Башка две милијарди прегледи на Јутјуб. 

Се разбира дека не, тоест дека не баш. Се работи за гважно-анимирана визуелизација на „I'm Only Sleeping“, една од носечките песни на нивниот култен албум Револвер кој неодамна на интересен начин беше ремастеризиран. Слушајте Битлси, се работи за основна хигиена на слушниот апарат.

Чкембарите сè уште не можат да се пофалат со аеродром, но имаат нова пејачка и музички автор која неодамна дебитираше со рипит потенцијал за врнежливи и други денови. Лакриумариум се вика песната, полна суптилности. Дозволете им на ATA и бандата да ве изненадат.

Пошто Зак ја еба тоа ногата па ги откажаа концертите на кои се остревме есенва да им одиме, ова во моментов е најлутата замена за Рејџ Агеинст Д Машин. Една од нивните химни во изведба на хорот и симфонискиот оркестар на Армијата на Северна Кореја. Рокајте браќа!

Фу Фајтерс на Вембли одржаа трибјут концерт за својот починат тапанар, Тејлор Хокинс, кој во март беше пронајден мртов во хотелска соба во Богота, Колумбија. Чест му оддадоа членови на Квин, Раш, AC/DC, беа таму и Дејв Шапел, Крис Рок... Сепак, убедливо најјак момент е кога зад бубњевите седна синот на Тејлор, 16 годишниот Шејн. Ежење.

„Постои ненормално гласно и постои гласно кое те носи во болница. Ние секогаш бевме на линија меѓу тие две нивоа“, вика бубњарот од легендарното трио на покоен Леми, банда која сакаше да свири на 120 децибели, баш онаму каде што звукот почнува да боли.

Фамозниот и семоќен аутотјун им даде изговор на илјадници неталентирани луѓе да се претставуваат како пејачи и истовремено ја сјеба не само музиката туку и ќеифот на слушање музика бидејќи тоа е брате, неподносливо. Како звучи и што може аутотјун? Ќе ви покажеме.