Опционално: овчар кој вози Голф двојка. Но, доволно е да се испочитува и првиот услов. Ако сакаме некогаш да ни тргне и да успееме да си го најдеме патот.

 Многу ли е да се бара земја од која нејќеш да си одиш? Босанска верзија на чемерот кој се вика Западен Балкан, иако е на исток на Европа и во кој кога ќе тргнеш на југ, стигнуваш до некоја земја за која решиле дека е север.

Напафкан или не, иако е лежерно изразена, неговата волја е толку  силна што не може да ја поколебаат никакви несигурности околу јазичните финеси на неговите идеи. Тоа е клучот: тотално јако, тотално опуштено.

Или оној гром сепак го има цимнато и Дачиќ (а не само неговиот авион) па од електричното празнење му се имаат споено пар жички, или пак тој гром само му помогнал да се соочи со ништавноста на човечкото битисување па решил дур е време да си каже она што му лежи на душа. Добра вест за ЕУ е што овде никој нормален не се пали на Дачиќ, лоша вест за ЕУ е што овде толку ни е збоктисано од нејзиното лицемерие и препишаните терапии, што на нормален човек дури и Дачиќ може да му прозвучи како луциден дијагностичар.

Ако она искуство на странски туристи во ресторан во Пештани беше непријатно за замислување, чекајте да го видите овој хорор: група шпански туристи му викаат на газда на ресторан во Албанија дека храната не му е добра и дека не мислат да платат за она што не го нарачал. Следната сцена е, тие избезумено возат барајќи полиција додека закачен на хауба им е оној газда претворен во зомби.  И со сè покрвави раце им ја дере шофершајбната...