На успешниот атлетски тренер Никола Бориќ, пред десетина години му збоктисува цивилизацијата: ги раздава сите пари што ги има, фирмата во Хрватска им ја остава на родителите, онаа во Турција на бизнис- парнерот, ги пресекол кредитните картички и со 500 евра и еден куфер отишол да живее во шума (како јунакот на романот Доплер на Ерленд Лу). Пацери сега ќе речат, од кај бе брат 500 евра?

Вучиќ (како некогаш Груевски кај нас) има обичај да оди по места за да го слушне „гласот на народот“, па ги сослушува, запишува нешто, им вика дека ќе им го реши проблемот, ги задолжува неговите да видат што е работата... Некои враголани му монтирале аудио од оние ТВ тестемониали со иљачи за реума, простата... Мајтапџии веќе го викаат Аца Тарот и прашуваат дали може да помогне за хемероиди.

Саборскиот застапник на Мост, Анте Кујунџиќ, поднесе неколку амандмани на законот за родителска поддршка: и она оние кои посвојуваат дете да им се признае право на еднократен надомест како за новороденче, како и да добијат родителско отсуство без разлика на возраста на детето. Владеачкото мнозинство ги одби амандманите на Кујунџиќ кој е татко на три посвени деца.

Извесен Хранислав Димитријевиќ го ранил лоповот додека овој го пљачкал и туку почнуваат проблемите. За Хранислав. Апашот го тужел за обид за убиство и нанесување тешки телесни повреди. Иако веќе има исплатено повеќе илјади евра за отштета, го чека ново рочиште - лоповот сега бара милионска сума за душевна болка и претрпен страв. Кој вика дека балканската правда не води сметка за обичниот човек, т.е. лопов?

Ставаме ваков претенциозен наслов само затоа што што во соседна и европска Бугарија се шокираат и стаписуваат ако некој се произнесе за Македонец, во случајов Македонка. Пејачката Василија Петрова, своевремено учесничка во шоуто „Гласот за Бугарија“ рекла дека се чувствува како Македонка, ставила едно „ј“ во името и навивала за „радикална партија“. Проблем? Кај нас сакаат во устав да влезат, кај нив не даваат човек во срце да си влезе.

Кодоши, тастери, цинкароши, денунцијанти... се оние кои не соработуваат со полицијата од професионални причини туку - од љубов. Во социјалистичко време Службите паметно распоредувале такви луѓе на занимливи позиции (на пример келнери во драмски бифеа каде после неколку чашки им се разврзувал јазикот на уметниците и другите „инфлуенсери“). Душан Ковачевиќ се заинтересирал и за бројката на таквите во Белград. Многу. А не сме сигурни дека тие времиња имаат поминато. 

„Чеда, ожени ме!“ беше чест транспарент кој го носеа млади девојки на протестите во Србија на  средината на 90-тите кога се рушеше Милошевиќ. Чедомир Јовановиќ, еден од најблиските луѓе на Зоран Ѓинѓиќ во тоа време беше ѕвезда на тие протести, млад, храбар, згоден, бескомпромисен. Во меѓувреме се појавија бааги детали кои ја нагризаа таа слика за него (дрога, шурување со клановите...) а денес тоа изгледа вака.

Не случајно Халид Бешлиќ е грандиозна легенда, за обичните смртници чии емоции се баждарени на неговите песни, па до ликови како Едо Маајка или Миљенко Јерговиќ. Каков таков, Халид не може да звучи лошо, дал во студиска, кафанска ил стадионска атмосфера.... ОСВЕН кога неговите песни би се прилагодиле на невкусот на денешната музика. Слушнете ја оваа музичка бласфемија и извинете.