Бели направил спот каков што би направил секој балкански политичар, кога би бил искрен и би смеел да открие како се гледаат себеси луѓето што го гласаат. Значи спотот е сељачки и шабански, во склад со целата предизборна идеја на Прелетачевиќ да ја исмее обесмисленоста на политичката сцена. Само што не смеат политичарите така, тие мора да глумат наштиркани, замислени и сериозни. Вакви сцени си приуштуваат дури откако ќе ги изгласаат.

За кафански пејач свирките се прилично рутина, пијани мажи и жени со идентични нарачки на песни кои веруваат дека се уникатно нивни, па повтори ми ја песнава, па како не ја знаеш оваа, ај уште една и сл. Рутината се разбива и тремата преовладува во моментот кога еден од гостите ќе ти изброи 6.000 евра на маса и ќе ти каже твои се ако ми ја погодиш омилената песна. Без помош, од сите можни песни, треба да ја трефнеш таа една што вреди 6 илјадарки.

Тизер: Поврзано е со кладилници.

Дочекавме Боки 13 да стане политички аналитичар, ама ќе дочекаме ли да запалиме цигара на шанк?

Не можете да запознаете еден балкански јазик ако не му ја знаете неговата најразвиена гранка. Согласно нашата мисија, доаѓаме и до оваа битна лекција од бугарскиот. Пред да испрашуваме екстерно, најзабавно е да вежбате интерно. Пример: после секое куртоазно кажано „добар ден“ на некој не баш најдраг комшија или познајник, во себе изговорете „Пожелавам ти да полyчиш анален диcкомфорт“:

Во времиња кога човек не знае дали е поургентно да се сочува јазикот или умот, да освежиме со примери од секогаш сочната српска сцена. Ама зошто баш од Србија? Затоа што не е од Финска.

Некој да преведе, некој да се нафати да снима и најважно од сè, луѓе да се нафатат така да размислуваат и да гледаат на работите. п.с. А овој што ќе победи, после да не испадне говно.

Српскиот тв водител Иван Ивановиќ направи реклама за својата емисија базирана на идејата на предизборниот спот на Александар Вучиќ (види овде). И пак штосот е на крајот. Овде баш на крајот.

Балканската N1 телевизија е франшиза од CNN. И ваљда таму ги учат сè да биде спонтано.

Без разлика што мислеле за Александар Вучиќ (не ве тераме да гласате за него, ебаго), ова им е врхунска реклама. На линија на прочуениот скеч на Монти Пајтон (Што тие Римјаните имаат направено за нас?), но главниот шмек доаѓа на крај. Во тоа име....

Искрено, не може да му се изначитаме на сајтов откако го откривме пред некој ден. Српски е, се вика Зона на самракот, и се води како - црн таблоид што ќе го прочитате во еден здив. Новинарски, комплетно професионално сработен, со структура на вест, со вовед, со извори, јасен, концизен, со ликови, со тензија во приказната, со сè за да ја личи веста како што треба, и во таа смисла многу поквалитетен од многу работи што ги читате на нет.

Овие „Очајни домаќинки“ не се ни очајни ни домаќинки, ама па тоа не беа ни оние оригиналните. Онаа на хармоника е по везењето а онаа на бубњеви може да ви закова скеле! Браво цури!

1991 година, почнува српско-хрватскиот воен пичвајз. Ненадејното внимание на американските медиуми кон овој простор го искористува извесна лепенка Сузана Радиќ, претставувајќи им се како Сузана Франкипане Анжу Торкватус фон Радиќ, хрватска принцеза и последна жива фиданка од старата кралска лоза. Да ги видите вие тие аристократски кукурек шишки, тие благороднички чатма веѓи, таа ројалски суптилна шминка. Браво ма Суска!