Полицаецот се жали дека се чувствува запоставен, цивилот му објаснува зошто нивното општење не започнало кога на полицаецот "му дошло". Поштено.

На темата дискутираат Миломир Мариќ и Рамуш Харадинај. Како што бива во вицовите, Србите на крај секогаш испаѓаат најпаметни. Како што бива во реалноста, кој последен се смее...

Со билијарски речник, ова е мавање топче преку три спунта. Со нутриционистички речник - турлитава. Со нобеловски речник „квантин скок со прелапнување на големиот заб“ (потсетник)

Во фото финиш на оваа језива 2020-та година, да го спикаме на сајт и ова чудо, наречено Симонида. Песната не е од оваа година ама некако природно припаѓа овде и сега. Проблемот на Симонида е што мажите сакаат да го искористат нејзиното неодоливо тело и само им е до „опа-цупа“. Ама затоа, таа знае да каже „лепа сам, ал нисам глупа.“ Неш јебат! 

Бугарите не признаваат постоење на малцинства нo проституцијата не ја негираат (а и не инсистираат да им признае ист корен). Репортажа на таа тема во пограничните Свиленград и Сандански но и во Софија, со женски, машки и транџи кои суштествуваат на улица, казина и барови а некои преку сајтови. Најниските тарифи се движат меѓу 70 и 100 евра, но затоа елитната проституција оди и за илјада евра. Кога ја слушна последнава цифра, водителката се заинтересира „А това за колку време?“

Некогаш нормален (хмм) човек знае да заврши во прегласна шабанска кафана и таму да се изначуди како тоа сите присутни ги знаат песните кои се вртат а тој првпат слуша за нив. Да го искористиме ова кафанско затишје заради ковидот и да се наполниме со знаење.

Македонија има 4,4% домаќинства кои немаат регуларно веце (внатре, со казанче, молим лепо) туку за тие намери мора да одат „понадвор“. Такви домаќинства, кои се држат до старото парохиско правило дека не можеш под ист кров и да јадеш и да сереш, Бугарија има дури 15,3%. Погледнете ја Романија па да позборуваме за европскиот квалитет на живот.

Захариева пробува да го сведе Тито на гол диктатор а она во кое сме живееле на гола диктатура. Слушнете како Бугари се разнежнуваат кога ќе се сетат на партизанските филмови со Бата Живоиновиќ („страхотни!“) на квалитетот на животот кај нас и кај нив („Југославија си беше западна Европа!“), како се сеќаваат дека мечтаеле да дојдат овде за да си купат нешто и како многумина Бугари ги местеле своите часовници еден час поназад, за да не утнат некоја емисија на југословенските програми.

Јаран од „Ноќна мора“ сега има наочари. Тоа е единствената промена. Сè друго во врска со него е како некогаш, од времето со Брацо Циган.