Иако уште од почетокот на пандемијата беше јасно дека младите се без сериозен ризик од ковид, државите упорно ја тераа стратегијата на карантини и затворени училишта, колку да се смират родителите, медиумите, политичарите. Се изгубија милијарди образовни денови и сега чекаме да видиме што генерација ќе излезе од тоа.
Во првите 20 дена од декември од ковид се заразиле 248 милиони Кинези или речиси 18% од населението на земјата, се тврди во белешките од состанокот на кинеската Комисија за национално здравје, од кои само во еден ден биле откриени 37 милиони нови случаи.
„Зезање со смрт на анти-ваксер од ковид можеби е морбидно, ама е НЕОПХОДНО“ гласеа колумни во угледни медиуми во хистеричните времиња на пандемијата. Tие некогашни карантински апостоли сега пишуваат нови колумни во кои предлагаат да си простиме за тоа што си кажавме и правевме едни на други во црните денови на ковидот. А извинување, каму?
Бројките се такви какви што се, но една од поважните пораки што Бил Маер сака да ја пренесе е дека колатералната штета не е од пандемијата, туку од начинот на кој ние се справивме со пандемијата, бидејќи тие протоколи не се напишани во камен.
Милиони деца низ светот кои во март 2020 беа попратени дома „за да ја израмниме кривата“ и „да го спречиме пикот“, се уште се немаат вратено во училница, и тоа е штета што цел свет ќе ја плаќа.
Во последниве две години, продажбата на фармерки, штикли и формална облека руши рекорди во паѓање. Пандемијата донесе нова униформа, каде што сè што е неудобно или дотерувачко за кратко време го снемува, па не е ни чудо што луѓето шпекулираат дека градникот - едно од најиритантните парчиња во гардероберот на секоја жена - е на раб на исчезнување.
Да не биде после дека само тој знаел, Бил Гејтс алармира дека нè чека бетер пандемија, и наместо уште една идна несмасна реакција како за коронавирусот, владите уште од сега да почнат да инвестираат милијарди долари во борба против идни вируси и зголемување на производството на вакцини.
Стресот, ерозијата на границите помеѓу приватното и професионалното и намалувањето на опциите за релаксирање по напорниот ден во текот на актуелната пандемија, прави да сме посклони да опцуеме, макар и само симболично.
Има стратегии што владите и заедниците ги користат за да задржат и да завршат пандемија и некои методи се подобри од другите. Ние имаме стратегии како да се преправаме дека ни е супер, еве излегуваме, ама во исто време „нешто мора маска“.
Во октомври 2019 австралискиот психолог Стивен Тејлор објавува нешто што подоцна ќе излезе пророчка книга. Тоа едвај му успева, бидејќи издавачите на коишто им се обратил не верувале во нејзината релевантност и комерцијалност. Сега се бара примерок повеќе.
Сеизмичките историски настани можат да ја насочат креативноста во нови правци. Допрва ќе се види што ќе изроди актуелната пандемија, но едно е веќе јасно и се однесува на типографијата и фонтовите.
Втора година по ред ни се преклопуваат две теми - пандемијата и велигденските празнувања. Во збирка кратка проза на Влада Урошевиќ објавена во 2010, значи една деценија пред Ковид-19, овие две нешта мистериозно коегзистираат на страниците на книгата, во два расказа.
Некои се постари а сега станаа повторно актуелни, а други се новосоздадени кованици. Сите тие се обидуваат да го опишат она што луѓето од германските говорни подрачја го минуваат последнава година. И имаат баш добри решенија од кои може да зајмиме.
На 30 јануари 1969, во тешка година за бендот, Битлси ненајавено изведуваат концерт на покрив во Лондон.
На 30 мај 2020, во година обележана со пандемијата, неколкумина пријатели со фамилиите и комшиите се собираат на свирка на сличен покрив во Ниш. Целиот потфат останува забележан на камера.
На преминот од 19 кон 20 век вентилацијата на живеалиштата, како превенција од заразни болести, ги инспирирало инженерите да дизајнираат топлински системи на пареа, кои и денес се користат.
Една од последиците на психолошки тешкиот период кој го живееме е тоа што нашите соништа станаа поживописни и повознемирувачки. Сега еден лондонски музеј повикува волонтери да му ги раскажат.
Бруно Јасиенски (1901-1938) бил полски писател-водач на тамошното футуристичко движење меѓу двете светски војни. Неговиот подзаборавен роман „Го горам Париз“ стана повторно актуелен во време на пандемијата. А има и зошто.
Денес, 14.10, почнува Франкфуртскиот саем, кој како и многу други традиционални настани нема да личи на себе. Сепак, за разлика од други големи книжевни саеми годинава кои беа откажани, овој барем се одржува.
Без оглед на сè што се случува последниве месеци, децата си се деца и тие растат без оглед дали е пандемија или не. Им требаат нови искуства, контакти, и начини на кои ќе бидат образовани. Ова го знаеме сега, но го знаеле и во текот на претходните пандемии.
