Сепак, предвидувачите на трендови и медиумите како Гардијан, кој еднаш гордо објави дека „Градниците се клетва!“, грешеа кога зборуваа за масовно палење градници. Жените си измилија нови, поточно, одново ги оформија во нешто што им треба - буквално. На ТикТок на пример, кориснички ги сечеа нивните пуш-апи со ножици и ги претвораа во чипкани бралети - значи за да се засака градник, идејата е да му ги извадиш жиците и перничињата.
Истовремено, многу компании за долна облека се дистанцираа од моделите што ги носеа ангелите на Викторијас Сикрет и се фокусираа на промоција на комфор - промена што веќе беше почната и пред пандемијата, но доби на сила во последниве две години. Најдобрите градници за 2021 според Вог се бралети и спортски, направени од кашмир, чипка и памук. Во Косабела, италијанска компанија за долна облека, бралетите креираат половина од продажбата, а според еден извештај за трендови, оваа индустрија ќе порасне за речиси 8% до 2026.
Модата со векови се адаптира на промените во светот, и главните трендови често кореспондираат со значајни историски настани. Но, во случајот на градникот, како да постигнавме нов пресврт: не само во однос на стил, туку таков што бара од нас одново да размислиме за намената на долната облека.
„Има едно непишано правило дека градите треба да се стегнати и да се држат горе,“ вели Клои Џулијан, поранешна дизајнерка на Savage X Fenty на Ријана. „И тоа го ставаме под прашање.“
Со секоја нова ера, дизајнот на градникот се придвижува кон денешниот стандард. Во 1914, првиот патент за градник во САД го има Мери Фелпс Џејкоб (подоцна позната како Карес Крозби, а целата нејзина историја ја имаме тука). Во своите рани дваесетти, Џејкоб се забавува по цели ноќи во Њујорк, а во тоа време, вечерните фустани се од свила и сатен, со отворени блузи и тесни струкови, но корсетите изгледале чудно и напумпано под нив. Нејзиното решение било џебни марамчиња сошиени со розева лента.
До крајот на првата светска војна, никој веќе не го бара корсетот, а после втората, градниците се сметаат за „витална потреба“. Во неформални анкети, прашувани се жени над 50 години зошто прв пат ставиле градник и најчестите одговори биле околу постигнувањето на одреден изглед, притисок од луѓето околу нив и потребата за подршка. Само мал број жени спомнале удобност.
Идејата дека градниците не треба да се удобни се задржува уште 75 години, па добиваме чудесии како торпедо-градникот. Дури и во последниве години, при маркетинг, се предлагаше суптилно идејата дека градниците се носат за некој друг. На пример, „Овој Св. Валентин, нека биде секси“, или „Стопи нечие срце на Божиќ“.
Со години, градникот - или отсуството на градник - се користеше и како политичка алатка: да не носиш градник беше форма на отпор, слобода и себеприфаќање. Тоа може да важи и во новава ера која прифаќа природни форми и величини на гради, наместо да пробува да ги направи нешто друго.
Иако дефиницијата за тоа како треба да изгледа тело во долна облека е сега проширена, сепак е долг и напорен процес да се одучат луѓето од досегашните идеали за убавина. Пандемијата отвора простор да се размисли за ова. Емили Хаџек, која во 2018 го основаше Stay Soft - бренд за долна облека „за оние што не сакаат градници“, вели дека поминувањето повеќе време дома, значи дека притисокот да се претставиш на одреден начин го нема, и се отвораат нови правци за себеизразување.
„Луѓето сфатија дека можат да носат нешто надвор од сопствените правила, затоа што не се грижеа дали некој ќе ги осуди,“ вели таа. „Бралетот процвета во овој простор поради чувството на слобода што го носи. Кога почнуваме да носиме нешто што ја следи нашата природна форма, стануваме свои пред себе.“
