Приказна за фудбалскиот пат на Риад Марез

Молитва во париската џамија за остварување на сонот

Кога на 15 години останал без татко, Риад Марез сфатил дека единствен начин да успее во животот е напорно да работи и да тренира за да стане професионален фудбалер, воедно животна желба на неговиот татко Ахмед.

Никој не претпоставувал дека меѓу високите згради на Сарсел, северното предградие на Париз со 60.000 жители се наоѓа техничарот кој ќе ја смени тренерската пловидба на Клаудио Раниери.

Риад Марез жонглирал со топката на улица и дома, шутирал во ѕидот од зградите но не сакал да оди на тренинг во локалниот тим. Два тренинзи на ден, ме мрзи да одам, а и кога ќе заврши тренингот веќе ќе биде доцна и опасно сам да се прибирам, размислувал малиот Марез.

За разлика од многу негови врсници, Риад не гладувал. Неговите родители до отепување работеле во Париз за да им овозможат сè на децата, а на малиот Риад не му било досадно без топка, затоа што често бил покрај брат му Вахид и другарите, кои од утро до мрак ги мереле улиците на Сарсел.

Мајка му на Риад била Мароканка, татко му Алжирец и тие се запознале во Франција, каде Ахмед Марез играл за неколку младински екипи. Ахмед сонувал неговиот најмал син да стане фудбалер, по можност да игра за Олимпик Марсеј екипата која што најмногу ја сакале семејно, или бар за почеток во локалниот тим Сарсел.

Во 2003. година конзорциумот на чело со Гари Линекер го спасуваше Лестер од згаснување (долговите биле околу 30 милиони фунти), а во исто време Ахмед Марез го тргнал синот од асфалтот и го однел во покриениот спортски центар Нелсон Мандела во Сарсел. Изградбата на комплексот била донација од поранешниот фудбалер на Барселона, и жител на оваа населба Филип Кристанвал.

Финтите кои ги знаел малиот Марез го зачудиле Мохамед Кулибали, техничкиот директор на малиот локален тим. Но, од 12 до 16 години Риад бил толку слабо физички развиен, што противниците можеле да го дувнат и да падне.

„Бев толку слаб и мал поради што дечките со кои тренирав лесно можеа да ми ја земат топката без многу напрегање“, му раскажува на Пол Дојл од Д Обсервер, најголемото изненадување во европскиот фудбал сезонава.

Марез често избегнувал контакт со противничките фудбалери, го играл фудбалот од забава, никако на сила, а пред очите му бил примерот на неговиот татко кој живеел достоинствено и без ниту една дамка во кариерата професионален фудбалер во Алжир и Франција во минатото.

Три години подоцна, татко му на Риад починал од срцев удар и со себе ја понел илузијата дека неговиот најмал син ќе игра професионален фудбал. Мајка му останала сама и Риад вели дека од тој момент станал посилен да се носи со предизвиците.

15-годишниот Марез почнал да созрева, секојдневно се молел во локалната џамија и што е најважно, си ветил самиот на себе дека ќе го исполни сонот на татко му. Почнал да ја подобрува техниката, брзината и физичката сила. Станал недофатлив за оние кои биле навикнати да го фрлаат како партал, а левата нога му станала прецизна како раката.

Тренерот на локалната екипа, Гај Нгонголо раскажувал за Марез за весникот SoFoot: „По натпреварите, остануваше понекогаш до 4 часот наутро на вежбање во теретаната. Таму се потеше цело време. Го сакаше фудбалот. Дури и кога играше во петок за Ле Авр, во сабота доаѓаше да игра со другарите од Сарсел. На 16 или 17 години стана лидер на Серсел меѓу предградијата на Париз, но немаше простор за голем напредок“, вели Нгонголо.

Уште еден другар на Марез од детството, Софиан Сегуру се сеќава дека Риад можел да го напушти Сарсел и да игра најмалку во Романија, во Шпанија или во Шкотска.

„Една вечер го викнаа да тргне со група играчи на проба во Шкотска од аеродромот Вове во 21 часот. Риад не праша ни во која екипа ќе се оди, ни каде, само ги грабна копачките, направи сендвичи и отиде на аеродромот", вели Сегуру.

Во тој период, Марез имал уште една можност - бретонскиот аматерски клуб Кемпер од четвртата лига барал технички обучен левучар. Поставиле два услови - да дојде во Бретон на свој трошок, а на тренингот ќе имало уште 25 играчи.

Марез ја пробал и оваа авантура, играл една година во четвртолигашот, а подоцна станал член на вториот тим на Ле Авр, еминентен француски клуб од каде Пол Погба замина во Манчестер Јунајтед. Не звучи така посебно, но е подобар од спортскиот центар Нелсон Мандела во северното сиромашно предградие на Париз.

За четири години во Ле Авр, Риад Марез преживеал четири тренери, станал помудар и поостроумен. „Мојот пат е необичен. Никогаш до тогаш не бев во големите фудбалски центри, а од тој момент кога дојдов, можев да мислам само на фудбалот и на ништо друго. Напредував секој ден и се надевав дека еден ден ќе играм во Лига 1", вели Марез.

Почнал да го привлекува вниманието на поголемите клубови.

„Има стереотипни фудбалери, а тој не е стереотипен. Имаше нешто посебно во него", изјави претседателот на Ле Авр, Жан-Пјер Лувел за Л'Екип пред неколку години.

Од таа причина Стив Велш, помошник тренер и скаут во Лестер чекирал карта за Франција.

„Првпат го гледав на 27. јули 2012 кога Ле Авр играше против Арле-Авињон, втора француска лига. Јас бев да го гледам Рајан Мендес, кој подоцна дојде во Нотингем Форест на позајмица од Лил, но ми падна во око еден друг играч. Риад имаше страшен прием. Ми се допадна неговата позитивност. Попрво ја земаше топката од својот бек, отколку да дреме и да чека пас. Оттогаш почнавме да го снимаме", изјави Велш за Спортсмејл.

Одлуката да дојде во Лестер била донесена на 20. октомври 2013-та кога Дејвид Милс, шефот на скаутинг службата на Лестер заедно со Роб Мекензи (сега скаут во Тотенхем) го поминале каналот за го гледаат Риад на мечот Ле Авр - Оксер.

„Пред да го потпишеме тој не знаеше каде се наоѓа Лестер, како и многу други странски играчи. Но кога ги виде терените, се чудеше", вели Велш за трансферот кој го чинеше Лестер 320.000 фунти или 450.000 евра.

Првата вечер во Англија Риад пиел пиво во паб и пеел англиски песни. Наскоро се адаптирал на начинот на живот во оваа земја, го научил добро јазикот и лани се оженил за Англичанка. Сезонава заедно со Џејми Варди е најзаслужен за успехот на Лестер кој долго е првопласиран во Премиер лигата. Постигна вкупно 14 голови и има 9 асистенции, доби слава, но никогаш не го заборавил крајот каде што израснал и каде често се враќа кога може.

Сите чуда на Марез сезонава во Лестер: